بررسی تطبیقی-استنتاجی سازه ی حصیری در ایران ومرکز فرهنگی ژان ماری تیجیبائو با رویکرد معماری پایدار

در دنیای پیشرفته امروز با توجه به بالا بودن هزینه های حمل و نقل و در دسترس نبودن مصالح برای مناطق دور از مراکز تولید، استفاده از مصالح بوم آور در هر منطقه باید مورد توجه قرار گیرد. حصیر و حصیربافی که ازمصالح اولیه ساخت سرپناه، زیر انداز و وسائل تزئینی به شمار می آید از جمله این مصالح بومی است که امروزه به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد.سازه های حصیری یا در واقع همان کپرها را می توان یکی از محصولاتحاصل از هنر حصیر بافی دانست که در منا ق روستانشین ساخت آن بسیار رایج بوده است. با توجه به تحقق اهداف معماری پایداری در ساختار این بناها، هدف از این پژوهش احیاء و باز زنده سازی ارزش های استفاده از اینگونه مصالح و مقایسه تطبیقی آن با نمونه موردی موفق مشابه استفاده از مصالح بوم آور، می باشد. ابزار این پژوهش، استفاده از کتابخانه ای می باشد و روش تحقیق، ترکیبی از روش های توصیفی، تطبیقی و استنتاجی می باشد

کلیدواژه ها:

مصالح بوم آور ، حصیر ، کپر ، معماری پایدار