تأثیر مزمن نانو ذرات اکسید رویZnO-NPs بر برخی فاکتورهای کلیوی در موش سفید آزمایشگاهی

با گسترش نانوتکنولوژی در همهی زوایای زندگی انسان، صرفنظر از استفاده از خواص مفید آنها در تکنولوژی و صنعت،دانستن خطرات استفادهی گسترده از آنها و تأثیراتی که بر بدن دارند اهمیت بیشتری می یابد. هدف از این تحقیق مطالعهی اثر سمیت مزمن نانوذرات اکسید رویZnO-NPsدر موش های سالم بالغ به عنوان مدل جانوری با تعیین تغییرات فاکتورهای کلیوی شامل نیتروژن اوره ی خونBUNو کراتینینCr در سرم می باشد. موش ها به صورت تصادفی در چهار گروه، یک گروه شاهد و سه گروه تیمار با دوزهای غیر کشندهmg/kg20و50و80 تقسیم شدند. نانوذرات هر دو روز یک بار به صورت درون صفاقی و به مدت 20 روز به موش ها تزریق شد. در روزهای تزریق به گروه شاهد مقداریکسانی محلول سالین تزریق شد. در روز 21 موش ها را بیهوش کرده و خون گیری به صورت مستقیم از قلب آنها، انجام شد و سرم آن ها از طریق سانتریفوژ3000rpm و به مدت 15دقیقه جدا گردید. میزان فاکتور هایCr و BUNدر سرم موش ها اندازه گیری شد. اختلاف معنی دار بین گروه ها در سطح احتمال 95% P<0/05 بررسی شد. آزمایش های سرمی عملکرد بیوشیمیایی کلیوی نشان داد که سطحCr و BUNسرم در گروه تیمار نانوذرات اکسید روی با دوز mg/kg80 افزایش قابل ملاحضه ای داشته که نشان دهندهی آسیب جدی کلیه می باشد. علاوه بر آن افزایش سطح BUNدر گروه تیمارmg/kg50 نیز درصد قابل توجهی نشان داد که احتمالاً ناشی از آسیب کبدی در این روز است. تغییر ی در سطحCr و BUNدر دوزmg/kg20 نسبت به گروه شاهد دیده نشد. این تحقیق نشان میدهد که نانوذرات اکسیدروی در شرایط مزمن دارای اثرات منفی بر بافت کلیه می باشد.

کلیدواژه ها:

نانوذرات اکسید رویZnO-NPs ، نیتروژن اوره خون BUN ، کراتینینCR ، کلیه ، موش سفید آزمایشگاهی