توانمندسازی سکونتگاه های غیر رسمی راهکارهای در جهت دستیابی به مدیریت شهری پایدار نمونه موردی:محله شاطر آباد کرمانشاه

حاشیه نشینی شهری یکی از پدیده هایی که با زندگی جدید شهری پیوند عمیقی دارد و موجب ایجاد سکونتگاههایی شده است که از نظر کالبدی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی با مشکلات جدی مواجه اند . با گذشت چند دهه تلاش نظام برنامه ریزی و سیاست گذاری ، سکونتگاههای غیررسمی همچنان یکی از دغدغه های اصلی مدیریت شهری به شمار می روند. در ایران و در شهر کرمانشاه (به عنوان یکی کلان شهرهایی که از دیرباز با این معضل شهری دست به گریبان است)، طی چند دهه گذشته اقدامات و رویکردهای متفاوتی برای رفع این مشکل بعمل آمده است. محله شاطرآباد یکی از محلات حاشیه نشین کرمانشاه است که مشکلات عمده حاشیه نشینی از قبیل آلودگی(بصری، صوتی) ، پایین بودن سطح بهداشت، نا امنی ، تراکم و ازدحام در آن وجود دارد در این پژوهش مورد بررسی قرار خواهد گرفت. این مقاله با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و میدانی با بیانی تحلیلی- توصیفی ضمن تشریح اسکان غیر رسمی در ایران و جهان، توانمندسازی اجتماعات محلی را رهیافتی نوین برای حل مسأله فقر شهری دانسته و دیگر مهندسی ساختمان و تزریق منابع مالی را راهگشا نمیداند، بلکه بر مهندسی اجتماعی با حمایت و تسهیل بخش عمومی و سازمانهای غیردولتی و محلی و مشارکت فعال افراد جامعه محلی، تأکید فراوان دارد، با امید آنکه بااتخاذاین رویکرد نوین در برنامه ریزی اجتماعات غیر رسمی و سیاست تشریک مساعی با ساکنان، یک گام موثر و راهبردی به سوی توسعه پایدار شهری برداشته می شود.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه های غیر رسمی ، فقر شهری ، برنامه ریزی شهری ، حاشیه نشینی ، توانمند سازی