بررسی قدرت رنگی زعفران های ارسالی به آزمایشگاه مواد غذایی گناباد در طی سال 89-1388 به روش اسپکتروفتومتری

زعفران (crocus sativus) گیاهی است چند ساله که از دیرباز توسط ایرانیان مورد استفاده قرار می گرفته است مهمترین قسمت مورد استفاده این گیاه کلاله های قرمز رنگ آن می باشد که به دلیل داشتن رنگ، عطر و خواص ویژه دارویی در صنایع غذایی و دارویی کاربردهای فراوانی دارد قدرت رنگی زعفران عبارت است از جذب کروسین در طول موج ماکزیمم (440 نانومتر) برای محلول یک درصد از نمونه در سل یک سانتی متر ، قدر رنگی یکی از مهمترین فاکتورهای تشخیص کیفیت زعفران می باشد هدف از این مطالعه درجه بندی زعفران های ارسال به آرمایشگاه مواد غذایی مدیریت غذا و دارو دانشگاه علوم پزشکی گناباد از نظر قدرت رنگی می باشد این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که بر روی 28 نمونه ارسالی به آزمایشگاه مواد غذایی در طی سال 1388 تا 1389 انجام شده است و میزان قدرت رنگی (کروسین) با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر UV-VIS مدل 1600pc شیمادزو اندازه گیری شده و سپس نتایج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. قدرت رنگی زعفران (کروسین) در نمونه های زعفران (N=28) ارسالی به آزمایشگاه مواد غذایی بر اساس استاندارد ملی ایران (زعفران- ویژگی ها، شماره 2-259) درجه بندی گردید مبنای درجه بندی زعفران در چهار گروه ممتاز، درجه یک، درجه دو و درجه سه می باشد بر اساس این نتایج 32 درصد ممتاز، 32 درصد درجه یک، 28/5 درصد درجه دو، 7/14 درصد درجه سه می باشد با توجه به نتایج به دست آمده اگر شرایط کاشت و داشت مناسب ، جمع آوری محصول، فرآوری، انبارداری، بسته بندی و اموزش مورد توجه قرار گیرد می توانیم شاهد افزایش تولید زعفران های مماز باشیم.

کلیدواژه ها:

زعفران ، قدرت رنگی ، گناباد ، اسپکتروفتومتری