مدیریت بهره برداری از آبخوان ساحلی جنوب شرقی دریاچه مهارلو بمنظور جلوگیری از شور شدن آب چاههای پمپاژ ( آب زیرزمینی )

بعلت برداشت بی رویه آب زیرزمینی از آبخوانهای ساحلی، همانند دشت سروستان در مجاورت دریاچه مهارلو ( دریاچه نمک ) ، گرادیان هیدرولیکی آب زیرزمینی بر خلاف وضعیت عادی، از طرف دریاچه بطرف دشت تغییر مسیر داده است و آب شور دریاچه به درون سفره آب زیرزمینی حاشیه مهاجرت می کند . به غیر از مهاجرت آب شور، پدیده نفوذ آب شور دریاچه هم، کمک کننده تخریب کیفیت آب زیرزمینی این سفره ساحلی می باشد . به منظور ایجاد وضعیتی که باعث شود شوری آب پمپاژ کاهش یابد، مدیریت بهره برداری مناسب مورد توجه قرار گرفته است . از این رو لازم است وضعیت شوری علاوه بر توسعه افقی، توسعه عمودی آن و همچنین تغییرات شوری آب استخراج شده نسبت به زمان، از شروع پمپاژ، نیز مورد بررسی و توجه قرار گرفته و با درک بهتر شرایط موجود، نسبت به برنامه مدیریت بهره برداری اقدام گردد . در این تحقیق، جهت جریان آب زیرزمینی، تغییرات شوری آب زیرزمینی در اعماق مختلف آبخوان، تغییرات شوری آب زیرزمینی پمپاژ شده نسبت به زمان، اندازه گیری و مطالعه شده است . افزایش تدریجی شوری آب زیرزمینی در این ناحیه نسبت به عمق، از سطح ایستابی آبخوان، تا عمقهای پایین سفره، بیان می کند که آب شور در زیر آب شیرین واقع شده است . همچنین تغییرات زمانی پارامترهای فیزیکی و شیمیایی آب استخراج شده از چاههای بهره برداری، نشان می دهد که آب شور کف آبخوان، در اثر کاهش فشار، تمایل حرکت به سمت عمقهای بالاتر سفره را دارد و در کاهش کیفیت آب زیرزمینی سهیم می باشد . بعلاوه تبخیر از آب زیرزمینی، در مناطقی که سطح سفره نزدیک به زمین است، دیگر عامل کاهش دهنده کیفیت آب زیرزمینی منطقه می باشد .