رفتار ژئومکانیکی واحدهای مختلف سازند آغاجاری در آزمایش های سه محوری

درک رفتار سه محوره و بررسی نقطه انتقال از رفتار شکننده به شکل پذیر سنگ ها جهت ارزیابی واکنش آنها نسبت به بار های وارده، در طراحی سازه های مهندسی که بر روی آنها احداث می شود، اهمیت زیادی دارد . سازند آغاجاری به دلیل احداث پروژه های بزرگ مهندسی در آن، به عنوان یکی از سازندهای ژئوتکنیکی در پهنه زاگرس قابل معرفی است . این سازند از واحدهای سنگی مختلفی چون ماسه سنگ، لای سنگ، گلسنگ ، رس سنگ و مارن تشکیل شده که پراکندگی آنها در پهنة زاگرس یکنواخت نیست . در این بررسی به منظور ارزیابی رفتار این واحدها تحت فشارهای محصورکنندة مختلف، ابتدا مقاومت فشاری تک محوری و کششی غیرمستقیم آنها اندازه گیری و سپس آزمایش های سه محوری بر روی نمونه ها انج ام شده است . با استفاده از زوج داده های بدست آمده، پوش گسیختگی برای هر یک از واحدهای سنگی برازش گردیده و پارامترهای مقاومتی آنها ) φ ، c ، mi و )σci تعیین شده است . این بررسی نشان می دهد انتقال از رفتار شکننده به شکل پذیر برای هر یک از این واحدها تحت تنش همه جانبه جداگانه ای صورت می گیرد و با ویژگی های مقاومتی آنها ارتباط مستقیم وجود دارد . همچنین مشخص گردید که مقادیر mi بدست آمده در این آزمایش ها با مقادیر پیشنهاد شده توسط هوک براون انطباق بسیار نزدیکی دارد . بررسی اجمالی مقادیر مقاومتی واحدهای سنگی سازند آ غاجاری نشان می دهد که ماسه سنگ های بخش مرکزی پهنة زاگرس از سایر بخش های این منطقه دارای مقادیر بالاتری بوده و این فرضیه را پیشنهاد می کند که احتمالاً به دلیل قرار گرفتن این بخش در محدوده عملکرد گسل های امتدادلغز هندیجان و کازرون و افقی بودن تنش اصلی حداکثر، این واحد سنگی مراحل دیاژنز را سریع تر از سایر بخش ها طی کرده است

کلیدواژه ها:

سازند آغاجاری ، مقاومت فشاری تک محوری ، مقاومت کششی غیرمستقیم برزیلین ، آزمایش سه محوری ، رفتار شکننده ، رفتار شکل پذیر