کمی سازی مفهوم سینرژی عضلانی حین رکاب زنیFESبرای کاربردهای توانبخشی

بیماران دارای ضایعه نخاعی برای بازتوانی حرکتی خود، به انجام رکاب زنی می پردازند. استفاده از روش های مبتنی برFESدرتوانبخشی، بهبود فرد را به شیوه ای کارآمدتر امکان پذیر می سازد. اصلی ترین مشکل پیش روی کاربردFESدر توانبخشی، خستگی زودهنگام عضله ای است که تحریک الکتریکی به آن اعمال می گردد. سیستم کنترل حرکت بدن انسان، همواره فعالیت های بدن را با بیشترین بازده و کم ترین میزان خستگی در عضله ها کنترل می کند. اساس این نوع فعالیت، سینرژی نامیده می شود. در این پژوهش ضمن بررسی روش های متداول استخراج سینرژی، به کمی سازی سینرژی عضلانی میان عضله های اصلی در رکاب زنی با روشNMFپرداخته شد. تعداد مناسب وبهینه ی سینرژی ها با بررسی کمی و کیفی، چهار سینرژی تعیین گردید. معیارVAFبا درنظر گرفتن چهار سینرژی برای توصیف رکا بزنی با سرعت های 40,50 و 60 دور بر دقیقه به ترتیب برابر93± 89 و 3 ±7 ،91±3 درصد به دست آمد. سینرژی های استخراج شده در سرعت های متفاوت و گشتاورهای مقاوم متفاوت نیز به طور میانگین دارای همبستگی98/7درصد هستند.

کلیدواژه ها:

تحریک الکتریکی عملکردی ، رکاب زنیFES ، سینرژی عضلانی