رابطه بین درگیری تحصیلی وهیجانهای مثبت و منفی،یادگیری با یادگیری خودگردان

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رابطه بین درگیری تحصیلی وهیجان های مثبت ومنفی یادگیری با یادگیری خودگردان می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه می باشد که در سال تحصیل 1392 ، حدود 4000 نفر برآورد شده است. از بین این تعداد، 370 نفر دانشجوی دختراز طریق جدول تعیین حجم مورگان و به شیوه تصادفی انتخاب گردید . ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش، پرسشنامه های خودگردانی بوفارد و همکاران(1995)، هیجان تحصیلی پکران، گوئتز و فرنیزل(2005) و پرسشنامه ی راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (MSLQ) پینتریچ و دیگرون (1994) می باشد . میزان آلفای کرونباخ برای هر یک از مقیاس ها بالای 0.80 بوده و این میزان نشان می دهد که پرسشها دارای همبستگی متقابل نسبتاً مناسبی می باشند . برای تجزیه و تحلیل داده ها از رگرسیون چند متغیری و ضریب همبستگی دو متغیری پیرسون استفاده شده است. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد که مقدار ضریب همبستگی دو متغیر یادگیری خودگردان و درگیری تحصیلی r=0.504 و sig=0<0.01 به دست آمد که نشان دهنده وجود رابطه مثبت ومعنی دار ببین یادگیری خودگردان ودرگیری تحصیلی میباشد. مقدارضریب همبستگی دو متغیر یادگیری خودگردان و هیجانهای مثبت تحصیلی نیز r=0.213 و sig=0<0.01 به دست آمد که نشان دهنده وجود رابطه مثبت ومعنی دار بین یادگیری خودگردان و هیجانهای مثبت تحصیلی می باشد. در مجموع نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان می دهد که به دلیل مثبت بودن ضریب رگرسیون هر سه فرضیه محقق تأیید می گردد وبین درگیری تحصیلی با یادگیری خودگردان و هیجانات مثبت و منفی تحصیلی رابطه معنی دار وجود دارد .

کلیدواژه ها:

درگیری تحصیلی ، یادگیری خودگردان ، هیجان تحصیلی