اثر بخشی آموزش مهارت های اجتماعی در کاهش علائم اسکیزوتایپال در دانش آموزان

زمینه مسئله و هدف: اختلال شخصیت اسکیزوتایپی ، عمداتاً با غرابت های دیرین در تفکر ، ادراک ، ارتباط در رفتار توصیف می شود – غرابت هایی که به اندازه کافی شدید هستند که مورد توجه قرار گیرند . اما برای اینکه تشخیص جدی تراسکیزوفرنی را ایجاب کنند، از شدت کافی برخوردار نیستند.اختلال شخصیت اسکیزوتایپال الگویی فراگیر از کاستی های اجتماعی و بین فردی است، در این میان یکی از مولفه هایی که می تواند نشانه های آن را در دانش آموزان کاهش دهد ، بکارگیری مهارت های اجتماعی در این افراد است. لذا پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی آموزش مهارت های اجتماعی در کاهش علائم اسکیزوتایپال در دانش آموزان انجام گرفتهاست. روش پژوهش : روش این پژوهش از نوع طرح نیمه تجربی پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود که در آن نمونه ای شامل 60 نفر از دانش آموزان شهرستان سلماس که در آزمون اسکیزوتایپال (STA) نمرات بالاتری گرفته بودند ، به روش نمونه در دسترس انتخاب و پس از جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در فرایند طرح گروه آزمایشی به مدت 10 جلسه که هر هفته یک جلسه برگذار می شد، تحت آموزش مهارت های اجتماعی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد پس از مداخلات مجددا ازمون بکار گرفته شده روی هر دو گروه اجرا شد. در پایان داده ها توسط نرم افزار spps-16 و با استفاده از ازمون اماری کواریانس تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین نمرات میانگین گروه ازمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت، به عبارت دیگر نمرات میانگین گروه ازمایش پس از مداخلات نسبت به گروه شاهد در ازمون اسکیزوتایپال (STA) کاهش پیدا کرده بود (0/001>p). نتیجه گیری : نشانه های اسکیزوتایپی یکی از مهمترین چالش های پیش روی آسیب روانی است که افراد را نسبت به اختلال های روانی آسیب پذیر می سازد و میتوان با اموزش مهارت های اجتماعی در دانش اموزان در جهت کاهش علائم ان گام برداشت.

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی ، اسکیزوتایپال ، دانش آموزان