بررسی رابطه بین سبک های فرزند پروری با انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی مدارس غیر انتفاعی ناحیه 2 ساری

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه بین سبکهای فرزندپروری با انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی مدارس غیر انتفاعی ناحیه ساری 2 بود. بدین منظور 256 ، نفر از دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی مدارس غیرانتفاعی ناحیه ساری 2 به طور تصادفی ساده انتخاب شده اند . ابزار جمع آوری اطلاعات در تحقیق حاضر عبارتند از: پرسسشنامه های شیوه های فرزندپروری بامریند و پرسشنامه پیشرفت تحصیلی هرمنس که در اختیار آزمودنی ها قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل آماری داده های تحقیق در قسمت آمار توصیفی از مقایسه مستقیم میانگین و انحراف استاندارد و در قسمت آمار استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. سطح معناداری آزمون (0/05>=p) در نظر گرفته شد. نتایج تجزیه و تحلیل آماری اطلا عات نشان داد که بین سبک های فرزندپروری با انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانشجویان رابطه معناداری وجود دارد. نتایج بدست آمده از انجام آزمون ضریب همبستگی پیرسون بین دو متغیر سبک فرزندپروری آسانگیر و مقتدر با انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانشجویان، رابطه منفی و غیرمعناداری را نشان داد که حاکی از وجود رابطه معکوس بین سبک فرزند پروری آسانگیر و مقتدر با انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانشجویان بود. نتایج تجزیه و تحلیل فرضیه سوم وچهارم تحقیق نشان داد که بین سبک فرزندپروری مستبد با انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانشجویان رابطه معناداری وجود ندارد

کلیدواژه ها:

سبک فرزند پروری ، انگیزه تحصیلی ، پیشرفت تحصیلی