افزایش ظرفیت تصفیه خانه های فاضلاب شهری موجود با استفاده از روش MBR مطالعه موردی تصفیه خانه فاضلاب شوش

با توجه به اهمیت تصفیه فاضلاب و بحران کمبود آب و افزایش روند افزون جمعیت نیاز به سیستم های تصفیه پیشرفته فاضلاب با کیفیت خروجی بالا، جانمایی کوچکتر، امکان توسعه ظرفیت بارگذاری و در نهایت دارای توجیه اقتصادی،بیش از پیش احساس می شود. در راستای اهداف مذکور ، به روز رسانی ، ارتقاء و افزایش ظرفیت طرح های زیست محیطی به خصوص تصفیه خانه های فاضلاب هم از لحاظ کمی و هم کیفی مدنظر بوده و استفاده بهینه و حداکثر از سازه و تاسیسات موجود یکی از دغدغه های اصلی دست اندرکاران صنعت آب وفاضلاب کشورو بطور ویژه شهر تهران می باشد. تصفیه خانه فاضلاب شوش یکی از مهمترین تصفیه خانه های فاضلاب داخلی شهر تهران می باشد که در محدوده منطقه 15 شهرداری و آبفای منطقه 4 قرار دارد . زمین تصفیه خانه در شمال بزرگراه آزادگان و شرق در خیابان شهید بروجردی و غرب در خیابان عزیزخانی واقع شده و دارای مساحت تقریبی 5/4 هکتار می باشد. احداث این تصفیه خانه در سال 1354 توسط وزارت مسکن و شهرسازی برای تصفیه فاضلاب جمعیتی معادل 45،000 نفر آغاز شده، در سال 1357 به بهره برداری رسیده و در سال 1371 تحویل شرکت آب و فاضلاب تهران شده است. فرایند تصفیه در این تصفیه خانه، لجن فعال با هوادهی ممتد است. با توجه به رشد جمعیت مناطق تحت پوشش این تصفیه خانه و طبق مطالعات بازنگری طرح جامع فاضلاب تهران، این تصفیه خانه باید قادر به تصفیه فاضلاب جمعیتی معادل 700،000 نفر در انتهای دوره طرح خود ( سال 1410 ) باشد. این تصفیه خانه به علت قرار گیری در محدوده داخل شهر تهران و محدودیتهای محیط زیست، فقط شامل واحدهای بخش مایع بوده و لجن تولیدی در ته نشینی اولیه لجن مازاد بیولوژیکی توسط ایستگاه پمپاژ به یکی از آدم روهای شبکه جمع آوری فاضلاب در پایین دست تصفیه خانه منتقل می گردد تا مراحل تصفیه لجن در یکی از تصفیه خانه های خارج از محدوده شهر( تصفیه خانه جنوب تهران – تصفیه خانه غرب تهران ) انجام گیرد. با توجه به مساحت محدوده زمین تصفیه، در این تحقیق به بررسی استفاده از روش فرایند ممبرانی تصفیه خانهMembrane Biological Reactor (MBR)جهت ارتقاء و افزایش ظرفیت تصفیه خانه موجود پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

فرآیند MBR ، تصفیه فاضلاب ، افزایش ظرفیت ، بهینه سازی ، لجن فعال