سطحبندی شهرستانهای استان مازندران ازلحاظ ظرفیتهای جذب گردشگر

امروزه ضرورت و اهمیت گسترش فعالیتهای اقتصادی در زمینه صنعت گردشگری افزایش یافته است. یکی از مسائل و مشکلات آن در ایران از جمله استان مازندران، عدم توازن در سازمان فضایی و عدم سلسلهمراتب مبتنی بر رابطه تعاملیمیان نواحی گردشگری است؛ لذا این مقاله با هدف توزیع متعادل زیرساختها و تعدیل نابرابری در نواحی مختلف نگارش یافته است. روش پژوهش، توصیفی تحلیلی و پیمایشی با بهرهگیری از دو مدل - AHP و TOPSIS و سنجش همبستگیبین متغیرها بر مبنای ضریب همبستگی مدل پیرسون در نرمافزار SPSS است. در این تحقیق شهرستانهای استانمازندران بر اساس برخی از عوامل مؤثر در جذب گردشگر سطحبندی شدند. نتایج اولیه تحقیق نشان داد: دو فرضیه در نظرگرفتهشده در این مقاله؛ یعنی ارتباط مستقیم بین شهرستانهای استان مازندران به لحاظ پارامترهای جذب گردشگر و تعداد گردشگر و نیز عدم تناسب بین تعداد گردشگران و ظرفیت گردشگری شهرستانهای استان اثبات شد. به عبارت دیگر در سطح شهرستانهای استان مازندران هر چه میزان پارامترهای جذب گردشگر بیشتر میشود، تعداد گردشگران نیزافزایش مییابد. همچنین تعداد گردشگران هر شهرستان تابع ظرفیتهای لازم شهرستان برای گردشگری نبوده و در برخی موارد ظرفیت توسعه شهرستان متناسب با تعداد گردشگران نیست. درنهایت مجموعهای از راهکارها در راستای گسترش تعادل زیرساختها پیشنهاد شد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، مازندران ، AHP ، TOPSIS