تربیت معنوی و کارکردهای تربیتی آن در تعلیم و تربیت

تربیت انسان همه قواوابعادوجودی اورا دربرمیگیرد توجه به ساحت معنوی انسان به عنوان بعداصیل و شایان توجه وجودی او امری است که باید بطور ویژه درتربیت ادمی درنظر گرفته شود مشغولیت های انسان کنونی و نوع تربیت او ازسوی سیستم های رسمی تعلیم و تربیت انسان را به سمت دورشدن ازحقیقت وجودی خویش سوق داده است بطوریکه امروزه شاهد وقوع نابسامانی های ناشی ازاین امر درسطح فردی و اجتماعی هستیم قلمرو تعلیم و تربیت مهمترین بستری است که میتواند درجهت تحقق یافتن معنویت درزندگی انسانها نقش موثری ایفا کند علامه طباطبائی معتقد است که معنویت باطن دین و محور مشترک تمام ادیان الهی است معنویت دردل هرذره این جهان به طور عام و درجود انسان به نحوخاصی نهاده شده است برخی ازروانشناسان وست 1383وان 1993 معنویت را تلاش همواره ی بشر برای پاسخ دادن به چراهای زندگی تعریف کرده اند به سخن روشن تر به کارگیری بهینه قوهی خلاقیت و کنجکاوی برای یافتن دلایل موجود و مرتبط با زیستن و زندگی بخشی مهم ازمعنویت است بدین سان رشد معنوی زمانی اغاز میشود که کودک به دنبال دلیل میگردد و درباره پدیده های پیرامون خود کنکاش و پرسش می کند