خصوصی سازی در مراقبت پرواز ایران و تأثیر آن بر افزایش ایمنی هوایی

سازمان هواپیمایی کشوری بین المللی در سند ٩٥٦٢ بیان می کند که امر خصوصی سازی در مدیریت فرودگاهها و خدمات ناوبری هوایی از جمله مراقبت پرواز به بهبود وضعیت مالی فرودگاههای ضعیف منجر شده و تجربه های بدست آمده از این توسعه نشان می دهد جایی که فرودگاه ها و تسهیلات در طول مسیر بوسیله بخش خصوصی عملیاتی اند، علاوه بر افزایش ضریب ایمنی هوا یی موقعیت مالی آنها رو به بهبود است . شرکت فرودگاه ها ی کشور عملاً از سال ١٣٧٥ شروع بکار کرد . از این رو این شرکت می تواند قسمتی از امور غیرمدیریتی نظیر فعالیت های خدماتی – پشتیبانی مربوط به اداره – نگهداری، توسعه و تجهیز فرودگاه های کشور را انجام دهد . بی شک بهبود و گسترش سرویسهای ناوبری هوایی و تبدیل آنها به سیستمهای به روز جهت افزایش ضریب ایمنی و بهبود کاربری فضا از جمله مواردی اند که برای اکثر کشورها هزینه های سنگین در پی داشته و ایران نیز بخصوص با توجه به تحریمهای اعمالی در زمینه صنعت هوانوردی از این قا عده مستثنی نیست . این در حالی است که دولت می تواند با گسترش زمینه های فعالیت بخش خصوصی در زمینة سرویسهای ناوبری هوایی ضمن کاهش بار مالی خویش موجبات افزایش ضریب ایمنی هوایی را نیز فراهم کند . نگاهی به آمار ترافیک عبوری از فضای ایران نشان می دهد انجام پروژه ها یی از قبیل پروژة سینا ( که هنوز از سوی شرکت فرودگاههای کشور که شرکتی مادر تخصصی از سوی دولت اعلام شده است، کامل نشده است ) بین سالهای 2001-2002 افزایش17/4 درصدی ترافیک عبوری را موجب شده است . این امر را می توان به ایجاد پوششی راداری بر فراز ایران که از اصل ی ترین عوامل افزایش ایمنی هوایی است، نسبت داد؛ در حالی که انتظار می رود اگر این پروژه توسط بخش خصوصی انجام می شد، زمان تکمیل این پروژه با توجه به هزینه های هنگفت آن برای دستگاههای دولتی، کوتاه تر باشد . علاوه بر این می توان به هزینه های سنگین بازسازی و نوسا زی فرودگاههای کشور اشاره کرد که بار مالی فراوانی بر دوش دولت نهاده است، این در حالی است که اکثر کشورهای عضو ایکائو مدیریت فرودگاههای خود را به بخش خصوصی و یا برخی از خطوط هوایی خود واگذار نموده اند ( ۱ ).

کلیدواژه ها:

خصوصی سازی ، سازمان هواپیمایی کشور ی بی ن المللی ( ایکائو ) ، سرویسهای ناوبری هوایی و سرویسهای مراقبت پرواز