ارائه مدل تجربی مناسب جهت برآورد تبخیر تعرق مرجع (مطالعه موردی : دشت نیشابور)

با توجه به محدود بودن منابع آب در ایران و به علت سرمایه گزاری های انجام شده جهت تامین و انتقال آب ، برنامه ریزی دقیق به منظور استفاده بهینه از منابع آب موجود که از عوامل مهم مدیریت آبیاری است ، ضروری می باشد. مهمترین بخش برای بهره برداری و طراحی سیستم های تامین کننده ی آب کشاورزی برآورد نیاز آبی گیاهان از طریق تشخیص تبخیر و تعرق روزانه می باشد.هدف کلی از انجام این پژوهش مقایسه روش های مختلف برآورد تبخیر– تعرق مرجع در منطقه ی نیشابور وتعیین نیاز آبی گیاه هندوانه به منظور بهبود عملکرد و افزایش بازدهی تولید می باشد.در این مطالعه با استفاده از آمار و اطلاعات ایستگاه سینوپتیک نیشابور مقدار تبخیر و تعرق گیاه مرجع برای هرروز از سال در طول دوره آماری (1991-2005) با 6 روش تورنت - وایت ، بلانی کریدل تورک جنسن-هیز و هارگریوز-سامانی و فائو- پنمن - مونتیث محاسبه شد. روش فائو پنمن - مونتیث به دلیل دقت بالا و داشتن استانداردهای فائو به عنوان روش مرجع استفاده می شود، به همین دلیل برای تشخیص دقت 5 روش دیگر در این منطقه به مقایسه نتایج آن ها با نتایج به دست آمده ازروش فائو پنمن - مونتیث پرداختیم. که در نتیجه ی آن روش بلانی-کریدل با ضریب رگرسیون خطی R^2=0/959 و RMSE=0/9182 به عنوان بهترین روش انتخاب شد. همچنین روش جنسن-هیز با ضریب رگرسیون خطی R^2=0/977 و RMSE=1/49 دارای بیشترین انحراف و به عنوان پر خطاترین روش در نیشابور انتخاب شد.

کلیدواژه ها:

تبخیر-تعرق ، فائو-پنمن-مونتیث ، نیاز آبی ، نیشابور