استفاده از مدل سطحی برای بهینه سازی تولید گلوکز قابل تخمیر از پوست سبز گردو با استفاده از هیدرولیز اسید رقیق

مواد خام ارزان مانند بیومس لیگنو سلولوزیک و ضایعات کشاورزی - غذایی، برای اقتصادی نمودن تولید بیو اتانول در بازار مورد توجه قرار گرفته اند. تولید بیواتانول از این مواد خام می تواند روش مناسبی برای حذف این باقیمانده ها باشد. لذا علاقه ی زیادی به کشف استراتژی های جدید جهت کاربرد این باقیمانده ها برای تولید بیواتانول وجود دارد. قدیمیترین تکنولوژی برای تبدیل توده زیستی سلولز به بیواتانول هیدرولیز اسید رقیق است. برای بررسی تاثیر ٣ متغیر دما، غلظت اسید و زمان بر روی میزان قند استحصال شده از هیدرولیز اسید رقیق پوست سبز گردو ١٠ گرم از ماده آماده شده با ۴٩٠ گرم آب توسط 0، 3، 2، 1 درصد وزنی اسید سولفوریک در شیشه های آزمایشگاهی درب دار (شیشه های پیرکس) در 116، 124، 132 و 140 درجه سانتیگراد بمدت 20، 30، 40 و 50 دقیقه با همزدن توسط میکسر آزمایشگاهی در حمام آب گرم تیمار شد. این فرایند با استفاده از یک معادله دومجذوری حاصل از ٣ متغیر دما، غلظت اسید، و زمان هیدرولیز مدل گردد و با استفاده از مدل شرایط بهینه برای حداکثر میزان گلوگز قابل مجاسبه می باشد.میزان قند با افزایش دما و غلظت اسید افزایش می یابد اما با زمان دارای یک نقطه بهینه می باشد که در محدوده زمانی مطالعه شده هرچه دما کمتر و غلظت بیشتر باشد در زمان کوتاهتری به ماکزیمم میزان قند خواهد رسید.

کلیدواژه ها:

پوست سبز گردو ، هیدرولیز اسید رقیق ، قندقابل تخمیر ، معادله دو مجذوری