نمود و تطور چهره فرهنگی ، اجتماعی معماری ایرانی در دوران معاصر

فرضیه این مقاله در این راستا شکل گرفته که تغییر میراث ایرانیان طی اعصار و دوره های مختلف باعث مطالبه دنیایی دیگر گونه مطابق فرهنگ این دوران در مقاسه با دنیای موجودشان شده است شهر و معماری ایرانی از اوایل دهه چهل با دگرگونی و تحویل مفهوم ها و معناها و به تعبیری «تغییر رویاها» و همچنین با غلبه «کمیت» بر «کیفیت» مواجه می گردد و هر آنچه کمی و یا هددی باشد قدرت حضور به عرصه ظهور می یابد. رویا پردازی جامعه ایرانی برای تغییر وضع موجود در دوره های مختلف رفته رفته با غفلت به خواب زندگی منجر گردیده و این امر نهایتا موجب گسست از جریان پیوسته معماری سنتی شده است. امروزه معماری به نحو ناهنجاری پیوند خود را با گذشته اش از دست داده و مناسبات جدیدی جای آن را گرفته و در حوزه نظر و عمل معماری ، چالش ها و تردیدهای موجود در تعاملات فرهنگی به گونه پیچیده تری جنبه کالبدی و عینی به خود گرفته است به عبارتی نوعی گم گشتگی فرهنگی در معماری رخ داده است. این مقاله در جستجوی مباحث فرهنگی در وضع موجود معماری ایران و با روشی توصیفی تحلیلی گسست های موجود در آن را مورد اشاره قرار داده و آنها را ناشی از گسست های مشابه در فرهنگ و جامعه ایران با استفاده از منابع کتابخانه ای و میدانی برشمرده است. مرور تحولات چهره و لحن معماری ایران در دوره معاصر و پرداختن به رابطه ایران و غرب گویای این مهم است که آنچه معماری امروز ما را دستخوش بجران نموده است وجه فرهنگی اجتماعی آن است.

کلیدواژه ها:

معماری معاصر ایران ، فرهنگ ، گم گشتگی فرهنگی ، جامعه ایرانی ، رویای تغییر