تاریخچه ، مفهوم و اهداف آمایش سرزمین در ایران

آمایش سرزمین تنظیم رابطه بین انسان ، فضا و فعالیت های انسان در فضا تعریف می شود در واقع آمایش سرزمین به جمعیت و فضا، مدیریت فضا شامل نظام شهری، آبادی ها و روستاها، نظام شبکه های ترابری میان شهر و روستا و نظام نواحی که مبین کاربرد زمین توسط فعالیت هایی مانند کشاورزی، جنگلداری، مرتعداری، صنعت و معدن است اشاره دارد در آمایش سرزمین تنظیم رابطه انسان و فعالیت های انسان در فضا رویکردی کل نگر، جامع نگر، و بلند مدت در برنامه ریزی محسوب می شود بنابراین آمایش سرزمین وظیفه تنظیم و هماهنگ سازی راهبردها و جهت گیری های کلی بخش ها و مناطق کشور را به عهده داشته و تدوین سیاست های اجرایی و برنامه های عملیاتی توسعه بر مبنای این راهبردها به عنوان بخش های مختلف اقتصادی و اجتماعی است برنامه ریی آمایش استان به عنوان راه حل مسائل و مشکلات به عنوان یکی از مهمترین رویکردهای برنامه ریزی در غالب کشورهای جهان است برنامه ریزی آمایشی به بررسی و مطالعه خصوصیات و ویژگی های کلی فضای استان و بازیافت قابلیت ها در نواحی مختلف آن راه حلی برای ایجاد توزیع مناسب الگوهای توسعه و استقرار فعالیت های اقتصاد اجتماعی و فضایی را ارائه می نماید.

کلیدواژه ها:

سرزمین ، آمایش فضا ، شهر ، برنامه ریزی