بررسی ضرایب مورد استفاده در روش مسیر جایگزین در تحلیل های مربوط به انهدام پیشرونده

مبنای اصلی مراحل طراحی انهدامپیشرونده در هر دو آیین نامه ufc4-023-03 , gsa-2003 روش مسیر جایگزین میباشد که خود دارای روشهای مختلف تحلیل استاتیکی خطی و غیرخطی،و دینامیکی خطی و غیر خطی میباشد.ازبین روشهای تحلیل مذکر،روش دینامیکی غیرخطی نتایج به مراتب دقیقتری را نسبت به سایر روشها ارائه میدهد.به دلیل زمانبر و پرهزینه بودن روش دینامیکی غیرخطی، طراحان اغلب تمایل به استفاده از روشهای استاتیکی دارند که علاوه بر سادگی،نیازمند متغیرهای کمتری برای تحلیل میباشد.دربحث انهدام پیشرونده به عنوان یک رویداد غیرخطی و دینامیکی،ترکیب بارهای مورد استفاده در روشهای استاتیکی نیازمند اعمال ضرایبی برای در نظر گرفتن اثرات اینرسی و غیرخطی میباشند.تناقضاتی در روشهای موجود در دستورالعملهای مذکور در اعمال این ضرایب وجود دارد. این مقاله به بررسی این تناقضات میپردازد. تحقیقات نشان میدهد که ضرایب استفاده شده در دستورالعملها منجر به ارائه نتایج بیش از حد محافظه کارانه و غیر اقتصادی میشود که در نوشتار حاضر مورد بررسی و واکاوی قرار میگیرد

کلیدواژه ها:

انهدام پیشرونده ، روش مسیرجایگزین ، ضرایب افزایش بار ، طراحی ساختمان ها ، سازه های بتن مسلح ، سازه های فولادی