بررسی وجود عناصر اقلیمی در معماری مسکونی دوره ی زندیه با رویکرد موضوعی به خانه های استان فارس

کشور ایران به دلیل موقعیت جغرافیایی و اقلیمی خود و تنوع آب و هوایی در بخشهای مختلف دارای سبکها و معماری های خاص در منطقه می باشد. لذا گونه هایی از معماری های بومی بوجود آمده که بیشتر توجه به اقلیم دارد و عواملی نظیر اقتصاد انرژی و در پی آن به کنترل در آوردن انرژی های طبیعی را در نظر گرفته اند. جزئیات مورد بررسی در معماری اقلیمی را میتوان به طور کلی شامل مواردی چون جهت گیری بنا، استفاده از باد، تابش، رطوبت و بکارگیری گیاهان در معماری دانست. در این مقاله توجه بیشتر به اقلیم گرم و خشک معطوف شده است و این اقلیم را در بناهای مسکونی دوره زندیه مورد بررسی قرار داده است. نمونه ی منازل مسکونی انتخاب شده به دلیل اینکه بتوان مقایسه ی منصفانه ای داشت در فارس(اقلیم گرم و خشک)برگزیده شد. در این مقاله تمامی موارد ذکر شده، در نمونه های موردی، بررسی گشت و به نتایج قابل توجهی دست یافته شد. آنچه در نتیجه ی این مطالعات بدست آمد حاکی از توجه معماری به اقلیم به خصوص مواردی چون توجه به تابش، جریان هوا و حضور آب در شکل گیری بنا و تلفیق آن با زمین می باشد. در پایان با تحلیل و بررسی این ویژگی های اقلیمی در معماری این دوره (زندیه) به نتایج قابل توجهی دست یافته شد، که بناهای این دوره از جمله بناهای مسکونی آن دارای رویکردی به معماری اقلیمی هستند.از این رویکرد که نتیجه تجربیات گذشتگان و سبکهای گذشته می باشد می توان در طراحی و ساخت معماری معاصر استفاده بهینه را برد

کلیدواژه ها:

پایداری اقلیمی ، عناصراقلیمی ، معماری مسکونی ، فارس ، زندیه