برخی راهبردهای توسعه اقتصادی گل وگیاهان زینتی

در بخش کشاورزی ایران، صنعت گل و گیاهان زینتی دارای پتانسیل بزرگی برای ایجاد درآمدهای غیر نفتی و کارآفرینی می باشد. میزان سطح تولید گیاهان زینتی کشور روند افزایشی داشته است و اکنون با حدود 5500 هکتار حدود 1% تولید جهانی را داراست ولی علی رغم شرایط مناسب ، کمتر از 0/1% از صادرات جهانی را دارد. برای افزایش تولید و جهش در میزان صادرات، برخی راهبردهای کلان از قرار زیر می باشد: - ضرورت سمت و سوی صادراتی تولید گل جهانی شدن تولیدات و توسعه اقتصادی پایدار، بدون دستیابی به بازارهای صادراتی سخت و ناشدنی است. سیستم تولید گل کشور بایستی به گونه ای برنامه ریزی شود که توسعه تولید و توسعه بازار (یا صادرات) همزمان به پیش برود.در این راستا چالش اصلی کوچک بودن واحدهای تولیدی و نبود تولید تخصصی است. کاهش قیمت تمام شده از جمله کاهش مصرف انرژی و آب، نکاتی کلیدی در توسعه پایدار این بخش می باشد. - افزایش دانش فنی نوین گل و گیاه فناوری و نوآوری در صنعت گل و گیاه مهمترین محورهای توسعه رقابت بین المللی می باشد. ورود دانش فنی نوین گل و گیاه در کنار دانش فنی بومی بالا، سبب شکوفایی و جهش این صنعت خواهد شد. - بهره گیری از تعاون، بایستی تعاون به معنای واقعی، سیستمیک، برنامه محور و هدفمند در راستای بالندگی این صنعت قرار گیرد و تولیدات پراکنده و ناپیوسته را به تولید انبوه و پیوسته تبدیل سازد. از سوی دیگر تجارب نشان داده که صنعت گل و گیاه به شدت پویا است و بخش دولتی به تنهایی نمی تواند آن را هدایت نمایند. نقش دولت باید تسهیل کننده و غیر مستقیم باشد.- توسعه بازار گل و گیاه ، در این مورد الگوی توسعه صنعت گل و گیاه هلند می تواند مورد توجه باشد. توسعه در هلند از بازار شروع شده و در واقع همه چالشهای پیش روی صنعت با بهبود بازار و بازاریابی قابل حل خواهد بود و ساماندهی این صنعت را در پی خواهد داشت. در صنعت گل بویژه، بایستی فروش محصول قبل از تولید انجام شود.در این راستا عدم بهره گیری از ICT که 1/4 تجارت دنیا را در برگرفته است و عدم سرمایه گذاری خارجی در صنعت گل و گیاه جای بسی تامل دارد. - کمک به ایجاد موسسات به نژادی، تکثیری و تجاری؛ راه اندازی این موسسات، بنگاههای تولیدی را به تمرکز روی تولید و کیفیت هدایت خواهد کرد.