اثرات نوع محیط کشت و غلظت های مختلف اسید ایندول بوتیریک و اسید نفتالین استیک بر ریشه زایی توت آمریکایی(Maclura pomifera)

در سال های اخیر استفاده از توت آمریکایی (Maclura pomifera) در پارک ها و جنگل کاری ها به دلایلی از جمله سریع الرشد بودن، مقاومت به خشکی، گرما، شوری، آلودگی هوای شهری و جلوگیری از فرسایش خاک رو به افزایش است. لذا این مطالعه با هدف بررسی اثر غلظت های مختلف اسید ایندول بوتیریک، اسید نفتالین استیک و نوع بستر کشت بر درصد ریشه زایی قلمه های خشبی توت آمر یکایی با استفاده از آزمایش فاکتوریل دو فاکتوره در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار و هر تکرار شامل 12 قلمه انجام شد. نتایج نشان داد که بین تیمارها تفاوت معنی داری در سطح یک درصد وجود دارد. مقایسه میانگین ها نشان داد که بستر کشت پرلیت واسید ایندول بوتیری ک در غلظت 4000 میلی گرم در لیتر با 96/6 درصد ریشه زایی بهترین تیمار بود. بیشترین تعداد ریشه در ترکیب تیماری اسید ایندول بوتیریک در غلظت 6000 میلی گرم در لیتر + بستر پرلیت و بلندترین میانگین طول ریشه در بستر مخلوط پرلیت + کوکوپیت (به نسبت حجمی مساوی) و تیما ر ترکیبی از دو تنظیم کننده( 2500 میلی گرم در لیتر اسید ایندول بوتیریک + 2500 میلی گرم در لیتراسید نفتالین استیک) حاصل شد . در مجموع بهترین تیمار برای ریشه دار کردن قلمه های خشبی توت آمریکایی ، اسید ایندول بوتیریک در غلظت 4000 میلی گرم در لیتر و بستر پرلیت پیشنهاد شد.

کلیدواژه ها:

اکسین ، بستر ریشه زایی ، پرلیت ، توت آمریکایی ، قلمه خشبی