خمیدگی ساقه گلدهنده، مهمترین عارضه فیزیولوژیکی ژربرای شاخه بریده

عارضه خمیدگی ساقه، خمیدگی گردن یا خمیدگی گلویی ساقه گلدهنده ژربرای شاخه بریده علاوه بر پژمردگی گل، مهمترین عارضه فیزیولوژیکی و عامل اصلی تلفات پسازبرداشت پنجمین گل برتر شاخه بریده جهان میباشد. ژنتیک، تغذیه، استحکام ساقه و پدیده تشکیل لیگنین، هورمونهای گیاهی، دمای حمل و نقل و انبارداری، مدیریت محلولهای نگهدارنده و کنترل آلودگیهای پس از برداشت، انسداد آوندی و جذب آب توسط ساقه گلدهنده از مهمترین دلایل خمیدگی ساقه گلدهنده ژربرا میباشد. براساس نتایج آزمایشات متعدد درصد خمیدگی ساقه از رقمی به رقم دیگر متغیر بوده و بسته به رقم دامنهای بین 0 تا 100 % دارد. مدیریت تغذیه بهینه و تامین عناصر غذایی ضروری و مفید بویژه عناصر دخیل در متابولیسم و استحکام سلولی از قبیل کلسیم و سیلیسیم و همچنین پدیده تشکیل لیگنین طی مسیر فنیلپروپانوییدها و درنتیجه استحکام ساقه نقش بسزایی در کاهش بروز این عارضه دارد. اکسین، جیبرلین، اتیلن و اسید سالیسیلیک بترتیب با تاثیر گذاری بر پدیده های تقسیم و طویل شدن سلولی، پیری گل و پدیده تشکیل لیگنین ساقه گل دهنده از مهمترین هورمونها و شبه هورمونهای گیاهی دخیل در خمیدگی ساقه میباشند. رعایت بهداشت در زمان برداشت و همچنین کاهش آلودگیهای باکتریایی و قارچی بویژه مدیریت محلول نگهدارنده به منظور کاهش انسداد آوندی و در نتیجه کاهش پژمردگی، افزایش شادابی و نهایتا بهبود جذب آب تاثیر بسیاری بر کاهش تلفات ناشی از خمیدگی ساقه دارند. با توجه به عوامل متعدد مذکور در عارضه خمیدگی ساقه، غربالگری و انتخاب ارقام مقاوم به خمیدگی توام با مدیریت تولید و عوامل قبل، حین و پسازبرداشت ضمن کنترل خمیدگی ساقه و کاهش تلفات پسازبرداشت منجر به تولید گلهای با ماندگاری زیاد و با کیفیت خواهد شد.

کلیدواژه ها:

خمیدگی ساقه ، مدیریت تولید ، هورمونهای گیاهی ، تشکیل لیگنین ، استحکام ساقه