پیش بینی رضایت شغلی بر اساس تاب آوری و بهزیستی روانی در پرسنل شهرداری کلانشهر تبریز

هدف پژوهش حاضر پیش بینی رضایت شغلی بر اساس تاب آوری و بهزیستی روانی در پرسنل شهرداری کلانشهر تبریز بود. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. همچنین این پژوهش از نظر ماهیت کاربردی و از نظر روش گرداوری داده ها، پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان زن و مرد شاغل در شهرداری تبریز بوده که بر اساس جدول مورگان 044 نفر از بین لیست کامل کارکنان به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. برایجمع آوری داده ها از پرسشنامه آزمون رضایت شغلی، تاب آوری کانر و دیویسون و بهزیستی روانی ریف استفاده شد. برای تجزیه تحلیل داده ها نیز ازروش آماری ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین تاب آوری و بهزیستی روانی با رضایت شغلی در کارکنان شهرداری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. از سویی تحلیل رگرسیون همزمان نشان داد که تاب آوری و بهزیستی روانی قادرند تغییرات مربوط به رضایت شغلی را در کارکنان پیش بینی کنند

کلیدواژه ها:

رضایت شغلی ، تاب آوری ، بهزیستی روانی ، کارکنان ، شهرداری