مطالعه فنولوژی چند گونه زعفران ایرانی (Crocus) در باغ گیاهشناسی ملی ایران

از میان انواع گلها، 4 گونه زعفران دو گله (.Crocus biflorus Mill)، زعفران زاگرس (.Crocus cancellatus Herb)، زعفران گیلان (.Crocus gilanicus Mathew)، زعفران خوراکی (.Crocus sativus L) که از زیبایی خاص، رنگها و اشکال متنوع برخوردارند و در مناطق نیمه گرمسیری و در نقاطی که دارای زمستانهای ملایم و تابستان گرم و خشک باشد بخوبی می روید. خاک رسی شنی که مقدار بیشتری رس داشته باشد مناسب ا ین گیاه است. بنابراین جهت رشد و نمو مناسب گیاه و تولید محصول مرغوب و مطلوب زمین های حاصلخیز و زهکشی شده بدون درخت با خاک رسی و شنی و آهک دار که PH آن بین 7-8 باشد بر زمین های شور، فقیر و مرطوب، ا سیدی ترجیح داد. گیاهان پیازی در دوران فعالیت خود نیاز به آبیاری دارند و حداکثر این احتیاج هنگام باز شدن گلها می باشد، زیرا در این زمان، گ یاه حداکثر فعالیت را دارد. گونه های مورد نظر به مدت 20 سال تحت بررسی فنولوژی قرار گرفتند. طبق نتایج بدست آمده، مدت گلدهی این گیاهان به نسبت سایر گیاهان پیازی طولانی تر می باشد. از آنجائیکه تا به حال کاشت گلهای پیازی در خیابانها و پارکهای عمومی (بجز لاله ها) متداول نبوده، ممکن است حفظ و نگهداری آنها در معابر عمومی با اشکال رو به رو شود، بنابراین بهتر است کاشت زعفرانها را بجز زعفران خوراکی که خواص دارویی دارد را از پارکهای عمومی شروع کرد و بعد از مدتی که وجود آن به عنوان یک موجود زنده که باید به حیات او احترام گذاشت را در اذهان عمومی جا داد و شروع به کاشت در میادین و جعبه های گل در سطح خیابان ها نمود.

کلیدواژه ها:

زعفران ، مدت زمان گلدهی ، سازگاری ، فنولوژی