بررسی محدودیت ها و قابلیت های مناطق بیابانی و نیمه بیابانی خراسان شمالی (با تاکید برمنابع طبیعی تجدید شونده ، زمین شناسی وگردشگری)
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 6,285
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
DESERT02_384
تاریخ نمایه سازی: 7 بهمن 1393
چکیده مقاله:
مناطق بیابانی و نیمه بیابانی استان خراسان شمالی درحوزه آبخیزکال شور(کویر مرکزی) این استان واقع شده اند وهدف از این پژوهش بررسی ویژگی ها و شناسایی محدودیت ها وقابلیت های موجود در این عرصه ها و ارائه راهکارهای مناسب جهت کاهش محدودیت ها واستفاده بهینه ازپتانسیل ها در راستای توسعه پایداراین مناطق است که ازطریق مطالعات میدانی و با بهره گیری ازبرخی منابع انجام شده است.بررسی های معموله حاکی از وجود محدودیت هایی مانند گسترش کفه های رسی و بافت سنگین خاک ، فرسایش های بادی و آبی، توسعه پهنه های نمکی و افزایش درجه شوری آب وخاک و افت کیفی و کمی منابع آب زیرزمینی در این مناطق می باشد واما در کناراین محدودیت ها، عرصه های موصوف دارای قابلیت های چشمگیری چون پتانسیل های زمین شناختی و معدنی، همجواری با مناطق پربارش کوهستانی، وجود مخروط افکنه ها ودشت سرها و امکان اجرای پروژه های آبخیزداری وآبخوانداری، وجود پهنه های آبرفتی باخاک عمیق جهت امورکشاورزی ، وجود مراتع ورویشگاههای طبیعی گیاهان دارویی، صنعتی و خوراکی، فراوانی سازندهای کربناته و امکان بهره برداری از منابع آب کارستی می باشند . بعلاوه این مناطق و ارتفاعات شمالی آن دارای پتانسیل های متنوع ژئوتوریستی و اکوتوریستی نظیر تنوع سنگ شناسی وکالردملانژها، غارها وچشمه سارها، پارک های ملی و مناطق حفاظت شده و نیزسوابق تاریخی و باستان شناسی ، استعدادهای مربوط به جغرافیای انسانی ازقبیل تنوع قومی وپتانسیل های گردشگری عشایری می باشد و لذا با برنامه ریزی مناسب و بهره برداری اصولی ازاین قابلیت ها، می توان ضمن کنترل پدیده های بیابان زایی و مهاربیابان ، موجبات توسعه این مناطق را فراهم نمود .
کلیدواژه ها:
نویسندگان
هادی یوسفی
کارشناسی ارشد مهندسی منابع طبیعی گرایش همزیستی با بیابان دانشگاه تهران(مرکز تحقیقات بین المللی بیابان)،
حمیدرضا ناصری
استادیار مرکز تحقیقات بین المللی بیابان دانشگاه تهران