طراحی فضای شهری با رویکرد اکوتوریسم نمونه موردی شهر دماوند

امروزه از جمله فرصت های جدید اقتصادی و اجتماعی و اکولوژیکی که به دلیل نیازهای جهانی به شدت در حال رشد و گسترش است، صنعت گردشگری است. کشور ایران به دلیل دارا بودن پتانسیل هایمتنوع و گسترده همواره به عنوان یکی از کانون های گردشگری در قلمرو سرزمینی مطرح بوده است. از همین رو، از میان فرصت های گردشگری موجود در کشور، جاذبه های طبیعی و چشم اندازهای بکر و آبو هوای مناسب، زمینه را برای توسعه اکوتوریسم، بیش از دیگر جنبه های گردشگری تقویت می کند. در این زمینه، طراحی شهری می تواند یکی از شیوه های بهره برداری از این فرصت ها برای شهرهای میانیبا پتانسیل های اکوتوریسم باشد. در این میان شهردماوند به عنوان مرکز شهرستان دماوند به دلیل موقعیت جغرافیایی آن دارای پتانسیل های فراوان اکوتوریسم است که تاکنون به دلایل متعدد، استفادهبهینه و پایدار از این فرصت ها نشده است. لذا در این پژوهش براساس اصول طراحی شهری پایدار و با استفاده از روش شناسی توصیفی - تحلیلی تلفیقی از روش کمی و کیفی و ، و همچنین بررسی مطالعهی قسمت شمالی شهر) شامل هسته اولیه شهر و پتانسیل های تاریخی و فرهنگی به عنوان حوزه ی فراگیر با به کارگیری مدلTOWS براساس نظام های یشنهادی دکترگلکار 5 دسته نظام کاربری،کالبدی،دسترسی، منظر واستخوان بندی( و انتخاب از گزینه های پیشنهادی با استفاده از مدلAHPکوشش شده است تا راهبرد اصلی برای اقدام در زمینه توسعه اکوتوریسم شهردماوند شناسایی وارائه گردد. بر اساس یافته ها، به منظور تقویت و توسعه اکوتوریسم پایدار در شهرستان دماوند، درنهایت اسناد هدایت طراحی شهری شامل چارچوب طراحی شهری دستورکار توسعه و ساخت وساز وطرح جامعسه بعدی برای حوزه مداخله تهیه شده که برای سیاست گذاری ، نوع اقدام ، مدیریت و برنامه ریزی اکوتوریسم مورد توجه قرار گیرند

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، طراحی شهری ، دماوند ، گردشگری