تاثیر کاهش حجم مایع بلاستوسل قبل از انجماد شیشهای بر پرتوانی تودهی داخلی بلاستوسیست موش از طریق بررسی میزان بیان ژنKlf4

مقدمه: هرچند رویان را میتوان در تمامی مراحل رشد و تکامل تا قبل از لانهگزینی منجمد نمود، اما نرخ زندهمانی رویان پس از ذوب درمرحلهی بلاستوسیست نسبت به مراحل قبلی با کاهش همراه میباشد. این کاهش میتواند بواسطهی حفرهی مملو از مایع بلاستوسل و درنتیجه افزایش احتمال تشکیل کریستال یخ در حین انجماد باشد. انتظار میرود با کاهش حجم این مایع از طریق سوراخ کردنبلاستوسیست، شرایط انجماد بهبود یابد. هدف: ارزیابی تاثیر کاهش حجم مایع بلاستوسل قبل از انجماد شیشهای بر کیفیت رویانهای ذوب شده از طریق بررسی بیان ژنKlf4 بعنوان یک مارکر ژنی موثر در پرتوانی تودهی داخلی بلاستوسیست. روش: بلاستوسیستهای درونتنی استحصال شدهی موش بطور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. در گروهA بلاستوسیستها منجمد و ذوب گشتند. در گروهBپس از سوراخ کردن حفرهی بلاستوسل، انجماد شیشهای و ذوب صورت پذیرفت. سرانجام بیان ژنKlf4 توسط تکنیکReal Time PCR بررسی و با گروه کنترلCمقایسه گردید نتایج: نرخ زندهمانی رویانها بعد از فرآیند انجماد -ذوب در گروهBنسبت بهAافزایش یافت هر چند این اختلاف معنیدار نبود ( 100 % در مقابل97/14%قابلیت خروج بلاستوسیستها از زونا در گروهBنسبت بهAبطور معنیداری افزایش یافت. همچنین بیان ژنKlf4در گروهBنسبت بهAبیشتر بوده و میزان بیان در این دو تیمار نسبت به گروه کنترل با وجودافزایش، تفاوت معنیداری نداشت. نتیجهگیری: یافتههای این مطالعه نشان میدهد که سوراخ کردن مصنوعی بلاستوسیست، میتواند بدون اعمال اثرات منفی، به بهبود فرآیند انجماد شیشهای کمک نماید.

کلیدواژه ها:

انجماد شیشهای ، بلاستوسیست ، سوراخ کردن بلاستوسیست ، بیان ژنKlf4