ساخت سازهی نوترکیب حاوی عناصر ژنتیکی مناسب به منظور تولید موش تراریخت

موشهای تراریخت نقش مهمی در مدلسازی بیماریهای ژنتیکی و مطالعهی عملکرد ژنها دارند. ریزتزریقی به پیشهسته رایجترین روش در تولید موش تراریخت میباشد. سازهی ژنتیکی مورد استفاده در موفقیت این روش بسیار موثر است، و باید دارای عناصر تنظیمیویژهای باشد. برای مثال جهت غلبه بر اثر جایگاه کروموزومی بر بیان ترانسژن در نتیجهی الحاق تصادفی آن در ژنوم میزبان، استفاده ازعناصر تنظیمی به نام عایقسازهای کروماتینی در سازههای ترانسژنیک بسیار مورد توجه است. هدف این پروژه طراحی سازهی ژنتیکی مناسب برای تولید موش تراریخت با استفاده از پروموتر فسفوگلیسرات کیناز موشیmPGK و عایقسازcHS4 میباشد.پس از تکثیر سه کپی از عایقساز و پروموترmPGKدر واکنشPCRاین قطعات به صورت مجزا در وکتور کلونینگpTG19-Tهمسانه سازی شدند. سپس طی 4 مرحله سابکلونینگ، هر قطعه در وکتور بیانیpEGFP-C1 وارد شد. در نهایت پلاسمید نوترکیبی حاوی کاست بیانی2×cHS4-mPGK-EGFP-PolyA-cHS4 بدست آمد که ژنEGFPتحت کنترل پروموترmPGKقرار گرفته است. قابلیت بیان این سازه ژنی مهندسی شده در سلول هایHEK293tپس از ترانسفکت کردن این سلول ها به روش کلسیم فسفات بررسی شد. مشاهده شده است که حضورcHS 4در دو طرف کاست ژنی در وکتورهای انتقال ژن به موش تراریخت، منجر به خنثی شدن اثر جایگاه و در نتیجه پایداری بیان ترانسژن میشود. در ادامهی این پروژه کاست بیانی مذکور با استفاده از جایگاههای برشی تعبیه شده در دو انتهای کاست از توالیهای پروکاریوتی وکتور جدا گردیده و برای تولید موش تراریخت به جنین موش تزریق خواهد شد

کلیدواژه ها:

موش تراریخت ، عایق سازcHS4 ، اثر جایگاه کروموزومی