بررسی مفهوم دین در رویکرد سنت گرایی و دلالتهای آن در حوزه تربیت دینی

امروزه بحث از دین و تربیت دینی به یکی از مباحث مهم و مناقشه برانگیز تبدیل شده است. در همین راستا و به طور روزافزون دانشمندان و مکاتب فکری و فلسفی بسیاری به سوی دین و معنویت گرایش پیدا کرده اند.یکی از این نحله های فکری ، رویکرد سنت گرایی می باشد. سنت گرایان، بنا به تعریف، عهده دار شرح و بیان فلسفه جاویدان اند که در بطن ادیان گوناگون و در پس صورت متکثر سنت های متفاوت جهان قرار دارد. آنها در عین حال خود را وقف حفظ و توضیحصور سنتی ای ساخته اند که جهت وجودی هر میراث دینی اند و تمامیت و یکپارچگی صوری آن را تضمین و بر همین مبنا،اثربخشی معنوی آن را تأمین می کنند.سنت گرایان ، یکی از خصایص عمده ی فرهنگی عصر جدید تجدد رابحران معنوی می دانند که حاصل از دست رفتن منابع سنتی آن یعنی دین است . در این نوشتار سعی شده که پس از بررسی مفهوم دین در رویکرد سنت گرایی و رابطه ی دین با سنت ، دلالتهای تربیتی آن در حوزه تربیت دینی مورد توجه قرار گیرد. روش انجام این پژوهش مطالعه آثار مکتوب سنت گرایان، به ویژه شاخص ترین چهره معاصر این جریان، سید حسین نصر می باشد. نصر عمده ی مبانیفکری اش را از دین اسلام دریافت نموده است و انسان در منظومه ی شریعت مدار، کارگزار یا خلیفه ی خداوند بر روی زمین و عبد اوست و باید بی چند و چون، یکسره بر مشیت و اراده ی خداوند گردن بنهد و برای زندگی خویش و نحوه ی تحقق بخشیدن به خواست و مشیت او، در نظم مخلوق از او، هدایت و دستور بگیرد.

کلیدواژه ها:

سنت ، سنت گرایی ، حکمت خالده ، دین ، تربیت دینی