بازنمود فرهنگ و هویت ملی در هنرهای مردمی: بررسی تحلیلی و خاستگاه شناختی رقص های مردمی استان کردستان

به گفته ی محققان و پژوهشگران رقص های مردمی که حامل شیوه ی اندیشه و عمل انسان های آفریننده ی آن ها درجوامع ابتدایی است، بازنمودی است بدنی از فرهنگ مردم. جودیث لیین هانا با نگارش مدخل رقص در دایره المعارف انسانشناسی اجتماعی و فرهنگی معتقد است که حرکات رقص، متمایز از فعالیت های عادی، ارزش ذاتی، زیبایی شناختی و ظرفیت نمادین دارند. در واقع رقص، جنبه ای معنایی و تشکیل دهنده ی از هویت فرهنگی دارد و همانند زبان دریچه ای است برای جهانبینی شخص. هانا با چنین رویکردی نقش هویتی به رقص می دهد و بر آن است که ایفای رقص، ایفای هویت یک فرهنگ است. محققان حوزه ی انسان شناسی رقص معتقدند که رقص های مردمی می توانند به مثابه ی چهره ای از سرزمینی دیده شوند که فرهنگ، رسوم و ارزش های جامعه ی سنتی، که همگی در صحنه ی ایفای رقص بازنمایی شده اند، را نشان می دهند. کردستان بهعنوان سرزمین رقص های مردمی، زمینه ای عالی برای مشاهده ی تعریف فرهنگ در بدن است. هدف این پژوهش گردآوری، توصیف، تحلیل و بررسی ویژگی های حرکتی و شکلی انواع مختلف رقص های کردی است که باابزارهای اسناد، مشاهده، و مصاحبه در سطوح تحلیلی- توصیفی به بازنمود فرهنگ کردستان در این رقص ها پرداخته شده است.نتایج به دست آمده از این پژوهش حاکی از آن است که رفص های مردمی استان کردستان، اساساً بازنمود سطوح مختلف فرهنگی جامعه ی کرد است و در مجموعه ی رقص های کردی که دارای مضامین متنوعی هم چون آیینی و دینی، شادی و تغزلی، حماسی و رزم، کار، تقلید و نمایش، و سوگ است، یک تغییر کارکرد از رقص مشارکتی به سمت رقص صحنه ای و نمایشی دیده می شود و حرکات فراروزمره برای بازنمایی هویت فرهنگی مردم کرد در فرم هنرنمایشی عرضه می گردد

کلیدواژه ها:

رقص های مردمی ، استان کردستان ، بازنمود بدنی فرهنگ ، خاستگاه شناختی ، هویت فرهنگی ، ر رقص های مشارکتی ، رقص های صحنه ای