ارزیابی مقاومت صیقلی سنگدانههای رویه راه در ایران

بافت رویه راه بر اساسدو پارامتر طول موج و عمق به چهار سطح مختلف از جمله بافت ریز و بافت درشت، طبقهبندی میشود. بافت ریز و درشت هر دو در مقاومت لغزشی سطح راه نقشاساسی دارند. بافت ریز که از برجستگی وفرورفتگیهای سطح سنگدانه تشکیل میشود در اثر مرور زمان و عبور ترافیک، از بین رفته و سبب صیقلی شدن سطح سنگدانه میشود. مقاومت سنگدانه در برابر صیقلی شدن و میزان توانایی آن در حفظ بافتریز به کمک شاخصی موسوم به ارزش صیقلیPSVاندازهگیری میشود. مطالعات مختلف نشان دادهاند که ارزشصیقلی سنگها با نوع و جنس آنها ارتباط دارد. در این تحقیق با بررسی جامع و انجام آزمایشهای لازم بر روی انواع مختلف سنگدانههایی که در ساخت رویه راهها استفاده میشوند، رفتار سنگدانه ها و مقاومت آنها در برابر صیقلی شدن مورد بررسی قرارگرفته است.بررسی نتایج آزمایشها حدود ارزشصیقلی برای گروه سنگهای رسوبی-شیمیایی، سنگهای آذرین و ماسهسنگها را تعیین کرد. همچنین مشاهده شد که در آزمایش صیقل، بخش اعظم صیقلی شدن سنگدانهها در ۳ ساعت دوم آزمایشرخ میدهد وروند صیقلی شدن گروه سنگهای آذرین از رابطه خطی با شیب منفی پیروی میکند. حداکثر افتعددآونگی، مربوط به گروه سنگهای آهکی و کمترین آن متعلق به گروه ماسه سنگهاست. همچنین مشخصشد که بین ارزش صیقلی سنگ و نرخ کاهش عدد آونگی(سرعت اضمحلال بافت ریز) در آزمایش صیقل، رابطه خطی با ضریب همبستگی نسبتًا قابل قبولی برقرار است، به طوری که هرچه سرعت اضمحلال بافت ریز در سنگدانه بیشتر باشد، مقدار ارزش صیقلی آن کمتر است

کلیدواژه ها:

مقاومت صیقلی ، ارزش صیقلی ، سنگدانه ، بافت ریز ، سنگ کربناته ، ماسه سنگ ، سنگ آذرین