جایگاه تعاملات بین منطقهای در تحقق مطلوب مدیریت توسعه سرزمینی، (موردپژوهی: استانهای تهران والبرز)

توازن منطقهای و مدیریت برخورداری مناطق و نواحییک سرزمین از مواهب توسعه در ابعاد گوناگون آن را میتوان مأموریتجدید توسعهی پایدار سرزمینی و هدف غائی آن به شمار آورد. در دهههای گذشته در ایران به دلیل ماهیت تمرکزگرائی برنامه-های توسعه، پدیدههائی از جمله قطبی شدن توسعهی مناطق و عدم توازن را درپی داشته است. در راستای تحقق توسعهی پایدارو متوازن منطقهای، تعاملات بینمنطقهای از جایگاه ویژهای برخوردار میباشد. در این پژوهش که از نوع توسعهای کاربردی می - -باشد از روشهای کتابخانهای و میدانی در جمعآوری دادهها و از روش توصیفی تحلیلی در تجزیه و تحلیل یافتههای پژهش –بهره گرفته شده است. این پژوهش درصدد پاسخگوئی به این سوال است که چگونه تعاملات بین منطقهای در مناطق مختلفیک سرزمین میتواند در تحقق مدیریت مطلوب سرزمینی اثرگذار و نقشآفرین باشد. بدین ترتیب پژوهش حاضر، ابتدا بهبررسی وضعیت کلان توسعه در دو استان تهران و البرز از منطقهی البرز جنوبی، میپردازد و سپس تأثیرات و تأثرات توسعهیاین دو استان را در یک فضای تعامل میان منطقهای مطالعه نموده و در نهایت به ترسیم سیمای آتی توسعهی آنها در منطقهی البرزجنوبی در صورت تداوم تعاملات و مناسبات یادشده، خواهد پرداخت

کلیدواژه ها:

: تعاملات بین منطقهای ، مدیریت توسعهی سرزمینی ، استان تهران ، استان البرز