شناسایی ضریب بخش های عمده اقتصادی استان کرمان از نظر ایجاد ارزش افزوده و پیش بینی آینده نگری آن

رشد و توسعه مناطق مختلف از مسایل اساسی تئوریهای اقتصاد منطقه ای محسوب می شود.تجزیه و تحلیل روندتولید و ساختار آن در سطوح مختلف کشور مستلزم شناخت دقیق استعدادها و توازن بالقوه بخش ها و ترکیب ان در مناطقمی باشد تا بتوان سیاستگذاری و برنامه ریزی متعادلی را در هر یک از بخش ها و مناطق کشور محقق ساخت. درهمینراستا در این مقاله با استفاده از روش انتقال-سهم و شاخص ضریب مکانی ضمن بررسی عملکرد اقتصادی استان کرمان به تشخیص بخشهای مزیت دار و پایه ای استان مورد نظر،طی دوره زمانی 1389-1383 پرداخته شد.نتایج حاکی از آنست که اکثر بخشها دارای اثر سهم منطقه ای مثبت در استان کرمان می باشندو بیان کننده مزیت نسبی بخش ها در این استان می باشد. در استان کرمان بخش های تامین اب ، برق و گاز های طبیعی؛ ماهیگیری ؛ ساختمان دارای ساختار صنعتی و منطقه ایمثبت می باشند و بدلیل آنکه اثر انتقال کل آنها بیشتر از اثر ملی مربوطه می باشد، از تاثیر گذار ترین امکانات و فرصتها جهتخلق ارزش افزوده برخوردار می باشند وبه عنوان محرکهای رشد اقتصادی منطقه محسوب می شوند.در سال 1389 بخش هایکشاورزی ، شکار و جنگلداری ؛ صنعت ؛ تامین اب ، برق و گاز های طبیعی ؛ ساختمان ؛ اداره امور عمومی و خدمات شهری ؛اموزش از بین فعالیت های پانزده گانه در استان کرمان جزء فعالیت های پایه (صادراتی) انها محسوب می شوند.

کلیدواژه ها:

مزیت نسبی ، انتقال –سهم ، ضریب مکانی ، تولید ناخالص داخلی ، استان کرمان