واکاوی جایگاه ارتباطی تربیت و سبک زندگی (اسلامی) نگاهی فلسفی ـ منطقی

هدف اصلی پژوهش حاضر واکاوی و تشریح رابطه بین تربیت هم چون لازمه ای برای رشد بشری و سبک زندگی اسلامی از منظر فلسفی منطقی است برای تحقق این منظور از روش پژوهش توصیفی تحلیلی مفهومی بهره گرفته شد. یافته های حاصل از این پژوهش نشان از آن دار دکه اگر از منظر فلسفی منطقی و عمیق نگاه شود بین این دو مفهوم کلی در بخش تصورات (مفاهیم کلی) دانش منطق ه مرابطه عموم و خصوص من وجهه برقرار است و هم رابهط عموم و خصوص مطلق به این صورت که از یک سو هر یک از دو مفهوم تربیت و سبک زندگی گاهی و از جهتی نسبت به دیگری اعم و کلی ترند و گهی و از جهتی دیگر اخص اند همچنین هر یک از آنها در عین داشتن حیطه خاص خودداری بخش مشترکی با مفهوم دیگر نیز می باشد (عموم و خصوص من وجه) از دیگر سو در رابطه عموم و خصوص مطلق دو حالت وجود دارد: 1ـ گاهی نوع محتوی و چگونگی روش تربیت شدگی افراد (تربیت شوندگان) بخش قسمتی از سبک زندگی آنها را تشکیل داده و بر چگونگی تحقق عملی آن اثیر میگ ذارد که در این صورت تربیت کلی بوده و سبک زندگی اخص و زیر مموعه تربیت می باشد 2ـ گاهی نع محتوی و چگونگی روش سبک زندگی برخی دیگر از افراد (تربیت کننده گان) است که نوع و چگونگی تربیت (تربیت شوندگان) را مشخص می کند که در این صورت سبک زندگی کلی و اعم از تربیت بوده و تربیت زیر مجموعه سبک زندگی می باشد.