نگاهی نو به معماری سنتی ایران از ساختمان سبز سنتی دیروز تا ساختمان سبز امروز

ما در جهانی زندگی می کنیم که در آن ، همه چیز در حال تغییر ومحیط زیست آن حال تخریب است . رجوع به ارزشهای قابل تکرار معماری سنتی ایران به جهت تأثیر زیادآن در پایداری معماریبناهای آن دوره اهمیت زیادی دارد.می توان گفت معماری پایدارنوعی ازطراحی حکیمانه است که از حداکثر پتانسیلهای محیطی برای آسایش مصرف کنندگان بهره میبرد و ابزارها و راهکارهای هوشمندانه ای برای ایجاد شرایطمطلوب به کار می بندد. معماری سنتی ایران به عنوان جلوه ی کامل معماری پایدار حائز اهمیت است[ 1]. لذا از نظر پایداری معماری گذشته این دیار چه به واسطه نوع نگرش به انسان و محیط و چه از بابت راهکارها، زمینهارزشمندی برای کاوش می باشد. هدف از نوشتن این مقاله نگاهی تحقیقی و تطبیقی به معماری وشهرسازی سنتی ایران به عنوان جلوه گاه اصلی معماری پایدار وساختمان سبز و بازشناسی راهکارهای علمی و عملی مستند از مقایسه این دو موضوع و بررسی نمونه موردی پروژه مسکونی کریستی واک ١ استرالیا ، شهر کوچک پایدار به راهکارها و ارایه چکلیست درطراحی علمی و عملی از گذشته تا به امروز بپردازیم . امید است با سیاست های تشویقی در شناسایی ساختمان های سبز موجود از گذشته تا حال، در آینده به راهکارهای علمی و اجرایی درساخت و ساز ساختمان سبز و شهر پایدار و مطلوب برسیم.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ، معماری پایدار ، پروژه مسکونی کریستی واک ، ساختمان سبز