بررسی تطبیقی نماهای شهری در بافت های تاریخی شهر بارویکرد عدم تجانس نمونه موردی: بخشی از نماهای جداره خیابان امام تبریز

فرهنگ بیانگر باور و اعتقادات مردم است و شهر بستری است که در آن فرهنگ از طریق فعالیت ها و ارتباطات انسانی به جریان درمی آید .فضاهای شهری به طور معمول توسط تعدادی توده ساختمانی محدود تعریف شده اند که دارای حجم وسطوح قابل رویت از فضاهای عمومی می باشد، معماران این سطوح از بنا را نما می نامند. نما به عنوان بخشی از کالبد شهری است که نتیجه نهایی دیدگاههای خلاقانه معماراست، معماری که باتوجه به نیازها و محدودیت ها به پاسخگویی آنها می پردازد.معماری سنتی ایران پاسخی راستین به خواسته ها و نیازهای اعتقادی، اقلیمی، رفتاری و معیشتی جامعه بود و بناهای باقی مانده از این دوران در بافت های تاریخیشهرها، بیان گراصالت و هستی شهر و القا کننده هویت به مردم می باشد و نماهای آن نیز به عنوان یک عنصر تاثیرگذار در زمینه فرهنگی نقش بسزایی را ایفاکردهاست.در حالیکه امروزه معماری معاصر ایران به دلایل فراوان دچارانقطاع فرهنگی وگسست از تجارب تاریخی و اصول جاری درسنتهای ارزشمند فرهنگ خود شده واین مسئله در نماهای شهری نیز نمود یافته است.بنابر اهمیت و تاثیر هویت شهری در رفتار و باورهای مردم شهر این مقاله به بررسی تاثیرگسیختگی هویت شهری و تاثیرگذاری آن برهویت ملی می باشد ،بدین سان سعی بر ایجاد همبستگی و یکپارچه سازی نمای شهری است تا بتواند هویت شهر را به مردمان آن بازگرداند. هدف از این نوشتار بررسی بخشی ازجداره های محور خیابان امام خمینی تبریز می باشد که تلاش شده است با بررسی جداره ها علت گسیختگی و بی هویتی درنماها را دریافته و برای حل این مشکل راهکارهایی با توجه به شناخت نیازها و خواسته های امروزی مردم شهر و در نظرداشتن باورهای گذشته و خواسته های اقلیمی و رفتاری منطقه الگویی برای تطابق نماهای گذشته با نیازهای امروزی شهری را تبیین نمود. روش تحقبق توصیفی کاربردی و جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی – صورت گرفته است.