بررسی مفاهیم معماری زمینهگرا و رابطه آن با معماری پایداربا رویکرد اقلیمی

معماری زمینهگرا بر زمینمداری و پیوند محیط با فضا تأکید دارد و با درک پیام بستر خود شکل میگیرد و در واقع پیامی را که بستر معماری به او انتقال داده به عینیت رسانده و طراحی میکند، در نتیجه ساختمان جزء کوچکی از طبیعت خواهد بود. در این نوع معماری هر بنایی بر اساس زمینههای فرهنگی، اجتماعی، تاریخی، کالبدی و اقلیمی و شرایط خاص آن سایت و ساختمان طراحی و اجرا میگردد.زمینهگرایی میتواند در ارتباط با معماری پایدار نیز باشد.اصطلاح معماری پایدار یا معماری محیط زیستی به معماری حساس به مسائل پیچیده همزیستی طبیعت، انسان و مصنوعات اطلاق میشود. هدف معماری پایدار ایجاد تعادلی پایدار و سازمان یافته بینطبیعت، موجودات زنده و محیط مصنوع است. از مسائل مرتبط با طبیعت و محیط زیست مسائل اقلیمی میباشد. توجه به اقلیم زمینه و فاکتورهای اقلیمی که در آنمعماری میکنیم میتواند سکوی پرشی برای پرواز به سوی معماری پایدار باشد. لذا هدف از این پژوهش که با مطالعه و روش تحقیق کیفی توصیفی صورت پذیرفته - و ابزار گردآوری دادههای آن مطالعه منابع مکتوب و مدارک میباشد، ارائه مفاهیم، تعاریف و رویکردهای معماری زمینهگرا و بررسی تئوریها و منشورهای بین- المللی در این زمینه است، سپس به بررسی رابطه معماری زمینهگرا با معماری پایدار و چگونگی تأثیر آن از طریق فاکتورهای اقلیمی نظیر خصوصیات اقلیمی هر زمینه )باد، باران، تغییرات دمای هوا در شب و روز، دمای هوا، جریان هوا، موقعیت آسمان، آفتاب و تابش( پرداخته میشود. نتایج احتمالی بیانگر آن است که توجه به فاکتورهای اقلیمی در طراحیهای معماری راه رسیدن به معماری پایدار و معماری زمینهگرا را تسهیل خواهد نمود.

کلیدواژه ها:

معماری زمینهگرا ، معماری پایدار ، فاکتورهای اقلیمی