زمینهگرایی: رسمالخط راسم بدران در مشق معماری معاصر جهان اسلام

زمینهگرایی به عنوان رویکردی کلنگر در طراحی محیط مصنوع، با ارجنهادن به ساختار ذهنی و عینی متن و زمینه به مثابه رویدادی تکاملی در ابعاد کالبدی، طبیعی، تاریخی، اجتماعی- فرهنگی و با پیونددادن درک و دریافت مخاطب با زمینه،انسجامبخشی زمینهمند محیط مصنوع در ابعاد عینی و ذهنی را مراد و هرگونه آرمانی را مشروط به شرایط از پیش موجودمینماید. راسم بدران، معمار معاصر اردنی، که به دلیل برخورد خلاقانهاش با مفاهیم معماری اسلامی، به دایرهالمعارف معماریاسلامی مدرن ملقب شده است، در آثار به جای گذاشته از خود تلاش نموده با اتخاذ چنین رویکردی، علاوه بر لحاظ نیازهایامروزین زندگی مدرن، مفاهیم غنی و فراموش شده موجود در متن را نیز پاس بدارد. به باور وی، در طراحی یک مکان، رجوع به پیشینه و زمینه آن ضروری است، چرا که در غیر این صورت، حاصل کار به جای آنکه واجد کیفیتی قابل فهم و ریشهدارباشد، صرفاً کیفیتی ناپایدار و محدود به زمان را عرضه مینماید. آثار بدران، حاصل و حامل یک تعامل مداوم بین نیازهایمعاصر و ارزشهای فرهنگی پیدا و پنهان متن میباشند که نمایانگر پیوند حال و گذشته است. این پژوهش، با هدف تببین و تحلیل نمودهای زمینهگرایی و تاثیر آن بر کیفیت منتخبی از آثار معماری راسم بدران، به مثابه نمونهای که معاصرسازیمفاهیم معماری اسلامی را در جهان اسلام نمایندگی میکند، به صورت کیفی و با روش توصیفی-تحلیلی (تحلیل محتوا) و استفاده از منابع مطالعاتی کتابخانهای و اینترنتی، اسناد، مدارک و تصاویر، به عنوان روشهای گردآوری دادهها انجام گرفته است

کلیدواژه ها:

زمینهگرایی ، آثار معماری راسم بدران ، معماری معاصر جهان اسلام