بررسی رویکرد زنده وای در خانه های روستایی مناطق کوهستانی ایران نمونه موردی: روستای یا سه چاه، شهرستان شهرکرد، استان چهارمحال و بختیاری

امروزه محیط زیست، صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی وتوسعه پایدار به مباحث بسیار مهم و رایج در سطح بین المللی تبدیل شده اند. به طوری که حفظ منابع انرژی، جلوگیری ازآلوده کردن زمین ومحیط زیست، کاهش میزان مصرف انرژی های فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی از مهمترین تدابیر در معماری وشهرسازی شده و معماران و شهرسازان راملزم به رعایت اصول و قواعد خاصی در زمینه ساخت و ساز می کند. افزایش مداوم جمعیت، کشورهای جهان رابیش از پیش با مشکل کمبود انرژی رو به رو ساخته و حیات بشری را تهدید می کند.بی شک طبیعت یکی از بزرگترین الطاف پروردگار برای بشر است. انسان باطبیعت زیسته ومی زیدو در عین حال برای حیات بهتر خویش در آن معماری می کند. در واقع در رابطه تثلیث انسان و طبیعت و معماری است کاه درک چگونگی استفاده از طبیعتدر ساخت خود را جلوه می دهد. رویکرد زنده واری به عنوان شاخه تکامل یافته معماری پایدار در تحلیل خانه های روستای یا سه چاه وتعاملات بین آنها درقالبمعماری زنده وار مورد بررسی قرار گرفته است.امید است گامی در پیشبرد اهداف انسانی در بحث معماری و طبیعت قرار گیرد. در گرد آوری پژوهش حاضر با توجه به موضوع ومحتوای آن در بخش نتایج استفاده شده در خانه های روستایی یک روند تحلیلی از داده ها را داریم. در مرحله بعدی نتایج بدست آمده موردراستی آزمایی قرار گرفته اند و روابط مطرح شده بین لایه ها اثبات گردیده اند.درمباحث مربوط به قسمتهای دیگر زنده واری از روش های نیمه کیفی وتوصیفی ، اسنادی و میدانی استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

معماری زنده وار ، محیط زیست ، خانه های روستایی