اثرات تیمار کندکننده رشد کلرمکوات کلراید و سولفات روی بر برخی ویژگی های باقلا (Vicia Faba)

باقلا یکی از بقولات زراعی قدیمی است، که از نظر اهمیت بعد از لوبیا، نخود فرنگی و نخود در مقام چهارم قراردارد. به منظور ارزیابی اثر محلول پاشی کندکنندهی رشد گیاهی سایکوسل (کلرمکوات کلراید یا CCC) و سولفات روی بر تعداد غلاف، وزن صددانه، تعداد انشعاب و محتوای پروتئین و روی در دانهی باقلای رقم برکت، آزمایشی به صورت فاکتوریل با دو فاکتور در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در 4 تکرار اجرا گردید. فاکتور اول در برگیرندهی سطوح مختلف سایکوسل (0، 500، 1000 و 1500 میلیگرم در لیتر) و فاکتور دوم شامل سطوح مختلف سولفات روی (0، 2 و 4 در هزار) بود. نتایج تجزیهی واریانس نشان داد که کاربرد سایکوسل باعث افزایش معنیدار در تعداد انشعاب بوته و تعداد غلاف، ولی تیمار سولفات روی باعث افزایش معنیدار در تعداد غلاف، تعداد دانه در غلاف، وزن صد دانه و میزان روی و پروتئین در بذر گردید. بنابراین کاربرد سایکوسل و سولفات روی به منظور افزایش کمیت و کیفیت محصول باقلای رقم برکت قابل توصیه است.

کلیدواژه ها:

باقلا ، سولفات روی ، سایکوسل ، کلرمکوات کلراید ، کند کننده رشد