اثرات کودهای شیمیایی و آلی بر برخی ویژگی های کمی و اجزای عملکرد ارقام گلرنگ در منطقه سیستان

گلرنگ (.Carthamus tinctorious L) به دلیل داشتن خصوصیات مطلوب گیاهی، زراعی، استفادههای مختلف صنعتی و کیفیت بالای روغن به عنوان یک گیاه با ارزش شناخته شده است. به منظور مقایسه اثرات کودهای آلی و شیمیایی (نیتروژن و فسفر) بر برخی ویژگی های کمی و اجزای عملکرد ارقام گلرنگ در منطقه سیستان، آزمایشی بصورت کرتهای خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا گردید. عامل اصلی انواع کودها شامل: 1- عدم مصرف کود (شاهد)، 2- کود دامی به میزان 30تن در هکتار، 3- کود زیستی فسفات بارور 2 به میزان توصیه شده، 4- کمپوست به میزان 20 تن در هکتار، 5- کودهای شیمیایی (نیتروژن به میزان 150 کیلوگرم و فسفر به میزان 80 کیلوگرم در هکتار) و عامل فرعی ارقام گلرنگ شامل: (L.R.v(1), K.W.H(39 و گل دشت بود. نتایج نشان داد بین تاثیر انواع کود بر ارتفاع بوته، تعداد برگ در بوته، شاخص سطح برگ، تعداد دانه در طبق و وزن هزار دانه از نظر آماری اختلاف معنی داری داشت. تاثیر کود شیمیایی در مقایسه با سایر رژیمهای کودی محسوس تر بود، به طوریکه بیشترین مقدار ویژگی های مورد بررسی از تیمار کود شیمیایی بدست آمد. ویژگیهای مورد بررسی به جز تعداد شاخه فرعی تحتتاثیر رقم قرار گرفت. اثرات متقابل کود و رقم بر ارتفاع بوته، تعداد برگ در بوته، شاخص سطح برگ، تعداد دانه در طبق و وزن هزاردانه معنی دار شد. با توجه به اینکه تعداد دانه در طبق و وزن هزار دانه از اجزای مهم عملکرد دانه میباشند بیشترین وزن هزار دانه به تیمار کود دامی و رقم گل دشت و بیشترین تعداد دانه در طبق به تیمار کود شیمیایی و رقم (K.W.H.(39 تعلق داشت.

کلیدواژه ها:

کود زیستی ، نیتروژن ، وزن هزار دانه ، شاخص سطح برگ