ضرورت توجه به تولید روستایی برای تولید پایدار کشاورزی

طی سه دهه گذشته اهتمام دولت جمهوری اسلامی ایران، رفع محرومیت و ایجاد تعادل و عدالت اجتماعی متناسب بین شهرها و روستاها در برخورداری از منابع و امکانات بوده است. به همین دلیل اعتبارات زیادی در ارتباط با توسعه زیر ساخت های زندگی روستایی اختصاص یافته است. لیکن با وجود آباد شدن روستاها از لحاظ برخورداری از آب آشامیدنی سالم، بهداشت، برق و راه روستایی، بررسی ها نشان دهنده این است که انجام این کارها روحیه تولیدی روستایی را تقویت نکرده است چراکه دلایل اصلی حل مشکل، توسعه زیرساخت ها نیستند. به منظور بررسی علل و عوامل عدم تقویت روحیه تولیدی در این نواحی، تحقیقی طی سالهای 1390 و 1391 به مدت دو سال از روستاهای استان اصفهان از سه گروه از افراد شامل ساکنین روستاها، کارشناسان کشاورزی و متخصصین جامعه شناسی به روش پرسشنامه ای صورت گرفت. نتایج نشان داد کهروستاها از امکانات بالقوه خوبی برای کشاورزی و فعالیت های جانبی آن برخوردارند. توسعه زیر ساخت ها با رویکرد تولیدات روستایی نبوده و بیشتر فرهنگ مصرف گرایی را ترویج نموده است. همچنین نبود دانش فنی لازم در عمل آوری کمی و کیفی محصولات، و سایر مشکلات نرخ برگشت سرمایه را کاهش داده و سرمایه گذاری در این بخش را بسیار کند کرده است. در خاتمه نتیجه گیری شده است که توجه ناکافی به شیوه توسعه زیرساخت و رواج ناخواسته فرهنگ مصرف گرایی باعث کاهش روحیه تولیدی در قطب تولید کشور شده است.

کلیدواژه ها:

کشاورزی پایدار ، توسعه روستایی ، زیرساخت ، دانش فنی