بررسی اثر تنش خشکی و کودهای بیوتیک بر عملکرد، اجزای عملکرد و درصد روغن گلرنگ بهاره

به منظور مطالعه تأثیر استفاده از کودهای بیوتیک در کاهش اثرات تنش خشکی بر عملکرد، اجزای عملکرد ودرصد روغن گلرنگ بهاره رقم گلدشت، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 91-1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن اجرا شد. در این آزمایش عامل اصلی تیمار تنش خشکی شامل چهار سطح (آبیاری مطلوب، قطع آبیاری در مرحله گلدهی، قطع آبیاری در مرحله دانه بندی و قطع آبیاری در دو مرحله گلدهی و دانه بندی) و عامل فرعی تیمار مصرف کودهای بیوتیک در چهار سطح (عدم مصرف کود، مصرف کود نیتراژین، مصرف کود عصاره جلبک دریایی و مصرف کود نیتراژین به همراه عصاره جلبک دریایی) بود. پس از یادداشت برداری داده ها به وسیله برنامه SAS تجزیه واریانس و میانگین بوسیله آزمون چند دامنه ای دانکن در سطح احتمال 5% مقایسه شدند. نتایج حاصل نشان داد: اثر تیمار تنش خشکی و مصرف کودهای بیوتیک بروی صفاتی چون تعداد دانه در هر غوزه، وزن هزاردانه و عملکرد در سطح احتمال 1% معنی دار بود. در بین سطوح تنش خشکی، بیشترین تلفات عملکرد و اجزای عملکرد برای اکثر صفات و در بین سطوح 2 بار تنش خشکی مشاهده شد و بیشترین میزان عملکرد و اجزای عملکرد و درصد روغن مربوط به تیمار شاهد( آبیاری مطلوب ) بود، همچنین در بین سطوح مصرف کودهای بیوتیک نیز کاربرد نیتراژین به همراه عصاره جلبک دریایی بیشترین میزان عملکرد و اجزای عملکرد و درصد روغن را تولید نمود و مصرف نیتراژین نسبت به عصاره جلبک برتری داشت و در این میان تیمار شاهد دارای کمترین میزان عملکرد و اجزای عملکرد و درصد روغن بود. در نهایت اثر متقابل کودهای بیوتیک و سطوح مختلف تنش خشکی در سطح احتمال 1% به روی صفات تعداد دانه در هر غوزه، وزن هزاردانه، عملکرد و درصد روغن و در سطح احتمال 5% به روی صفت تعداد غوزه در هر شاخه دارای تاثیرات معنی داری بود. در پایان در این آزمایش 2 بار تنش بیشترین تلفات عملکرد و اجزای عملکرد و مصرف کود نیتراژین به همراه عصاره جلبک دریایی بیشترین میزان عملکرد و اجزای عملکرد و درصد روغن را در پی داشت. بنابراین در این منطقه و مناطق مشابه میتوان با کاربرد کودهای بیوتیک تاثیرات نامطلوب تنش خشکی را کاهش داد.