بررسی سنبله گندم و عملکرد دانه گیاه گندم تحت تاثیر تنش خشکی و روش های مختلف اعمال سالیسیلیک اسید

در سال های اخیر به علت کمبود باران و توسعه سطح زیر کشت، تحقیق روی کمبود آب به صورت چشم گیری افزایش یافته است، به همین منظور بررسی تأثیر تنش خشکی و روش های مختلف تیمار اسید سالیسیلیک بر گیاه گندم، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی درنظرگرفته شد، به گونه ای که فاکتور اصلی تنش خشکی (شاهد: آبیاری در زمان 75 میلی متر تبخیر از تشک تبخیر، آبیاری در زمان 125 میلی متر تبخیر از تشک تبخیر و آبیاری درزمان 175 میلی متر تبخیر از تشک تبخیر) و فاکتور فرعی روش های مختلف اعمال اسید سالیسیلیک (بذرمال بذور با آب مقطر، بذرمال بذور با اسیدسالیسیلیک، محلول پاشی، بذرمال بذور با اسید سالیسیلیک به همراه محلول پاشی اسید سالیسیلیک و کاشت بذرها بدون اعمال تیمار به عنوان شاهد) در نظر گرفته شد. صفت های وزن خوشه، وزن تک خوشه، وزن کاه تک خوشه، تعداد سنبلچه در سنبله، طول سنبله، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، و عملکرد دانه اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که تنش خشکی بر صفت وزن سنبله، تعداد سنبلچه، طول سنبله، عملکرد دانه، و وزن هزار دانه و همچنین روش های مختلف اعمال اسید سالیسیلیک در تمام صفات، ولی اثر متقابل در هیچ یک از صفات معنی دار نشد. بیشترین میزان عملکرد دانه با میانگین 5/45 تن در هکتار از تیمار مخلوط بذر مال بذرها و محلول پاشی گیاه با اسید سالیسیلیک به دست آمد، و کمترین میزان عملکرد دانه از تیمار شاهد آزمایش با میانگین 4/35 تن در هکتار حاصل شد، که با تیمار آب مقطر اختلاف معنی دار در سطح احتمال پنج درصد ندارد. پس با توجه به تیمارهای آبیاری و روش های مختلف آبیاری بهترین تیمار 125 میلی متر و مخلوط بذر مال بذرها و محلول پاشی گیاه با اسید سالیسیلیک می باشد.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، سنبله ، اسید سالیسیلیک