تحلیل و بررسی بسامد به کارگیری عناصر زبان عامه (امثال و حکیم و تعابیر عامیانه) در ادبیات داستانی 1340- 1320
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 561
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ISPL08_280
تاریخ نمایه سازی: 12 دی 1393
چکیده مقاله:
در ادوار پیشین نثر فارسی، بافت ادیبانه و اشرافی زبان چندان مجالی برای راهیابی عناصر زبان عامه به حیطه نثر باقی نمی گذاشت از این رو بزرگان ادب فارسی جز در موارد نادر از به کار بردن عناصر زبان عامه اجتناب می کردند. با پیدایش تحولات فکری، اجتماعی و سیاسی در دوران معاصر رونق مطبوعات و گرایش به ساده نویسی از یک سو و ارتقای توده های مردماز سوی دیگر استفاده از این عناصر در نثر به ویژه در آثار داستانی افزایش قابل ملاحظه ای یافت این رویکرد که با علی اکبر دهخدا شروع شده بود در آثار نویسندگانی نظیر جمال زاده، هدایت و دیگر نویسندگان واقع گرای این دوره رویه فزونی نهاد. در این مقاله فرض نویسنده بر این است که نویسندگان واقع گرای این دوره 1340- 1320 برای بیان واقعیات اجتماعی و نزدیکی به طبقات و اقشار عامه مردم در نتیجه تحولات تاریخی و اجتماعی به وجود آمده هم چنین حرکت در جهت ایجاز و اختصار نثر و صمیمیت فضای داستان ها از به کارگیری گسترده امثال و حکم و تعابیر عامیانه در داستاان های خود دریغ نکرده اند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ناهید عیسی زاده
دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :