بررسی حکایت های باب اول کلیله و دمنه بر بنیاد الگوی کنش گریماس (با تاکید بر حکایت شیر و گاو)

ساختارگرایی یکی از رایج ترین و دیرپاترین مکتب های روایت شناسی است این دیدگاه به پیروی از زبان شناسی پایه ریزی شد؛ و در پی تدوین دستور زبان داستان بود تا بتواند ساختار روایت های پایه (هسته) را توضیح دهد. گریماس یکی از روایت شناسان است که شیوه ی پراپ را اساس کار خود قرار داد، اما از چارچوب کار پراپ فراتر رفت. در این مقاله بر پایه ی رویکرد گریماس نشان داه شده که این شیوه برای بررسی حکایت های فارسی و از جمله حکایت های کلیله و دمنه از چه میزان توانایی برخوردار است براساس این رویکرد مشخص شد که حکایت های اپیزودی در باب شیر و گاو و دیگر باب های کلیله و دمنه در قالب کنشگرهای یاری دهنده و بازدارنده باعث پیشبرد پی رفت های اصلی می شوند. تمامی کنشگران نام برده به عنوان مهم ترین عناصر تشکیل دهنده ی روایت، نقش اساسی را در خلق جوهره ی این باب بر عهده دارند.

کلیدواژه ها:

ساختارگرایی ، روایت ، الگوی کنش ، گریماس ، کلیله و دمنه