مطالعه تحقیقی جلوه های فکری اشعار حمید مصدق

حمید مصدق 1377- 1218 ه. ش از شاعران نسل دوم نیمایی است و در مثلثی جای دارد که در سه راس آن؛ مهدی اخوان ثالث ، سیاوش کسرایی و فریدون مشیری سه شاعر نسل اول نیمایی قرار دارند. وی در اشعار خود از میان سطوح سه گانه سبکی (زبانی، ادبی و فکری)، از بارقه های فکری در سطح وسیعی از اشعارش سود جسته است که بررسی آن می تواند روشنگر وجوه امتیاز وی از دیگر شعرای معاصر باشد. مصدق شاعری حاذق است که اصل پیام آوری شعر را باوردارد، از این رو در سطحی والا می اندیشد واندیشه پیچیده و پرمحتوای خود را با صریح ترین و عمومی ترین واژه ها و جملات می آراید تا مورد پذیرش خواننده نکته یاب قرار گیرد. گفتنی است که عنایت مصدق در پردازش فصای حسی موفق تر از منطق گرایی در شعر بوده؛ اما وجود جنبه های خیال برای به تصویر کشیدن اهداف اجتماعی انسانی در بیان نمادین از عشق، حماسه و اسطوره، غنایی خاص به جوهر شعرش بخشیده است. مقاله حاضر بر ان است تا بارقه های فکری را در مجموعه اشعار مصدق (درفش کاویانی، آبی خاکستری سیاه، در رهگذارباد، از جدایی ها، سال های صبوری، شیر سرخ) تبیین نماید و برای دستیابی به این هدف نگارنده ی می کوشد تا استناد بر جداول و نمودار به بیان شواهدی در این باب بپردازد.

کلیدواژه ها:

حمید مصدق ، ادبیات معاصر ، سطح فکری ، مجموعه اشعار حمید مصدق