نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در توسعه پایدار روستایی ایران

کشاورزان برای بهبود بخشیدن به کمیت و کیفیت تولید, فرآوری, بازاریابی محصولات کشاورزی نیاز به دسترسی منابع اطلاعاتی دارند. اهمیت فناوری اطلاعات و ارتباطات در خدمت به مناطق روستایی خصوصاً روستائیان فقیر (که غالباً به کشاورزی وابسته اند)، از طریق بهبود امکان دستیابی، بهبود کیفیت و افزایش جریان ارتباطی اطلاعاتی برای حمایت از راهبردهای معیشتی و امنیت غذایی شناخته شده است. توجه به فناوری اطلاعات و ارتباطات روستایی میتواند از ابعاد مختلف در توسعه پایدار روستایی مؤثر واقع شود. استفاده از ابزارهای فناوری اطلاعات و ارتباطات یعنی دولت الکترونیک، تجارت الکترونیکی، آموزش الکترونیک و ... میتواند در کنار مدیریت صحیح استفاده از آن، توسعه روستایی در کشورهای درحال توسعه نظیر ایران را تسریع بخشیده و در تامین رفاه عمومی این مناطق کمک شایان توجهی نماید. بکارگیریفناوری اطلاعات و ارتباطات میتواند به توانمندسازی نیروی انسانی ساکن در این مناطق کمک کند و نتیجه این توانمندسازی، افزایش درآمد روستاییان از طریق بهبود کیفیت محصول و فروش آن به قیمت بالاتر و بازاریابی برای محصولات روستا در قالب شناسایی خریداران محصول در فضای الکترونیکی میباشد. از طرف دیگر به کاهش مهاجرت روستاییان نیز کمک میکند. از آنجایی که در توسعه پایدار بر انسان و نیازهای انسانی تاکید میشود، میتوان به افزایش آگاهی و سطح آموزش، ارتقای سطح مشارکت، بهبود بهداشت و سلامت، کاهش فقر و افزایش فرصت اقتصادی و سلامت محیط زیست به عنوان کارکردهای فناوری اطلاعات و ارتباطات در توسعه پایدار روستایی اشاره کرد. با توجه به اهمیت موضوع، در این مطالعه به اهمیت و نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در توسعه پایدار روستایی ایران با روش اسنادی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

فناوری اطلاعات و ارتباطات ، توانمندسازی ، توسعه پایدار ، توسعه کشاورزی ، مناطق روستایی