بازتاب سفرهای صوفیان در رونق برخی تشکیلات گردشگری

گردشگری تعاریف گوناگونی را در بر دارد، عدهای معتقدند هرگاه فردی یک شب از خانه خویش دور باشد و در جایی دیگر بیتوته نماید، گردشگر محسوب میگردد. در تعبیر امروزین خود گردشگر به فردی گفته می شود، که اهداف فرهنگی، تاریخی و تفریحی برای سفر خود داشته باشد. سفر امروزه نسبت به گذشته بسیار آسانتر صورت می پذیرد. اگر نگاهی به سفر در دنیای گذشته بیفکنیم خواهیم دید، که شرایط سفر بسیارطاقت فرسا بوده و بیم هرگونه گزند برای جان مسافر میرفته است. در میان انواع مسافران کسانی بودند، که هرگز نمی توان از کنار نقش و تأثیر پررنگ آنان به آسانی گذر کرد. آنان کسانی نیستند، جز اهل عرفان و تصوف. این گردشگران در سفرهای خویش بسیار باانگیزه بودند. طبق آموزه های عرفان و تصوف سفر کردن از ارکان تصوف به شمار می آید و هر سالک برای رسیدن به قله عرفان باید بسیار سفر نماید، تا در پایان حظی الهی نصیبش گردد. با نظر به اینکه تصوف آرام آرام در میان عوام و خواص طرفداران خاص خود را پیدا نمود و به یک مشرب همه پسند تبدیل گشت، رجال سیاسی و برخی افراد حکومتی نیز برای کسب محبوبیت و مشروعیت نزد جامعه به پیشواز درویشان جهانگرد رفتند و برای آنان تسهیلات گردشگری و اماکن اقامتی از قبیل: خانقاه، رباط، لنگر و...ساختند. ناگفته نماند، که افراد متنفذ خیرخواهی نیز بودند، که با اختصاص نذور و اوقاف خود به خانقاه ها باعث گذران امور مکان های اقامت صوفیان مسافر می گشتند. اگرنیک بنگریم، شمار بالای سفرهای صوفیان و عارفان در رونق برخی تشکیلات گردشگری بسیار مؤثر بوده و کشورمان از نظر اماکن اقامتی و رفاهی بسیار غنی گشته است

کلیدواژه ها:

تصوف ، خانقاه ، رباط ، سفر ، گردشگری